เมื่อก่อนนี้ดูโลกช่างกว้างใหญ่ไพศาล
ไทยจะยกทัพไปตีพม่า ใช้เวลาเคลื่อนทัพสามเดือนได้ รอนแรม ข้ามเขา ข้ามน้ำกันไปกว่าจะถึง
แต่เดี๋ยวนี้เดินทางจากไทยไปพม่า ใช้เวลาแค่ชั่วโมงกว่าๆ แสดงว่า ในโลกที่กว้างใหญ่ เราไปได้ไว และไกลกว่าเดิม
ยังจำได้ เมื่อก่อนจะติดต่อสื่อสารกัน มีไม่กี่วิธี และวิธีที่คลาสสิคที่สุดวิธีหนึ่งก็คือการส่งจดหมาย
บรรจงเขียนความในใจ จะบอกกล่าวซักถามอะไร ก็ใส่ลงไปในจดหมายได้เลย
พอปิดซองติดแสตมป์ก็ไปหยอดลงตู้ไปรษณีย์ แล้วคิดว่าจดหมายฉบับนี้ อีกไม่นานก็จะถึงมือผู้อ่าน
ผ่านไปเป็นอาทิตย์ หรือถ้าเป็นจดหมาย OVER SEA ส่งไปต่างประเทศไม่ต้องพูดถึง อาจจะนานเป็นเดือนได้ อีกฝ่ายก็จะได้รับจดหมาย ถ้าไม่มีปัญหา สูญหายระหว่างทางซะก่อน
ฉะนั้น เวลาคนที่จีบกันอยู่ หรือรอข่าวสำคัญ การมาของบุรุษไปรษณีย์ จึงมีความหมายมาก
ทุกครั้งที่เห็นบุรุษไปรษณีย์ เหมือนกับมีความหวัง ที่จะได้รับข่าวสารจากคนที่รอคอย
ความจริงวิธีนี้ เป็นวิธีที่คลาสสิคมาก เพราะการเขียนด้วยลายมือนั้น เป็นการส่งผ่านมาจากความคิดและจิตใจ
และข้อความในจดหมายสามารถเก็บไว้อ่านได้ตลอดไป ถ้าไม่สูญหายไปไหน หรือโดนปลวกแทะไปซะก่อน
แต่ถามว่า ถ้ามีเรื่องด่วน เดือดเนื้อร้อนใจ อยากได้คำตอบแบบทันที วิธีนี้อาจจะช้าเกินไป
ถ้าสาวน้อย เขียนจดหมายไปถามแฟนหนุ่มว่า
“พี่คล้าวจะยังมั่นคงในความรักอยู่ไหม ถ้าใช่ ลำดวนจะได้รอพี่ เพราะตอนนี้ พ่อกำลังจะยกลำดวน ให้แต่งงานกับไอ้ทองก้อน”
กว่าจดหมายจะไปถึงพี่คล้าว กว่าพี่คล้าวจะตอบกลับมา ว่า “ยังมั่นคงในความรักในตัวลำดวนไม่เสื่อมคลาย ขอให้รอพี่คล้าวก่อน อีกไม่นานจะให้พ่อแม่ไปสู่ขอ”
กว่าลำดวนจะได้รับจดหมาย ตอบมาอีกที ก็พอดี ท้อง
ตัดภาพมาถึงยุคนี้ โลกมันกว้าง แต่ระยะทางมันสั้น
ลำดวนยกโทรศัพท์โทรหา หรือส่งไลน์ให้พี่คล้าวว่าด่วนจี๋ ตอนนี้จะมีคนมาขอ ตกลงพี่คล้าว ยัง CONFIRM อยู่ไหม ถ้า CONFIRM จะได้ ไป CANCEL ทางโน้นไป
พี่คล้าวพิมพ์ไลน์ตอบ กลับมาทันที ว่า พี่ CONFIRM ดำเนินการได้เลย ทุกอย่างมันดูทันอกทันใจไปซะหมด
หรืออย่างเมื่อก่อนนี้ เวลาจะเขียนหนังสือเพื่อจะนำไปตีพิมพ์เป็นเล่ม
ก็ต้องเขียนให้จบ สะสมไว้ให้ครบก่อน ถึงจะเอาไปตีพิมพ์ได้
ถ้าไม่มีชื่อเสียงหรือผลงานมาก่อน ก็ต้องนำต้นฉบับไป เสนอสำนักพิมพ์ เพื่อให้เขาพิจารณาตีพิมพ์ให้
หรืออยากเสนอผลงานการเขียนของตัวเอง เพื่อให้นิตยสาร วารสารฉบับใดลงให้ ก็ต้องเอาต้นฉบับไปเสนอเขา
ถ้าเขาไม่รับ ก็ต้องเก็บต้นฉบับกลับบ้าน และต้นฉบับนั้นอาจไม่มีโอกาสออกสู่สายตา ชาวโลกอีกเลย
ตัดมาที่วันนี้ เขียนผลงานอะไรสักอย่างขึ้นมา ไม่ต้องแบกหน้าไปสำนักพิมพ์ หรือนิตยสารเล่มไหน
เพราะเขียนเสร็จ สามารถโพสต์ลงใน FACEBOOK, INSTAGRAM,YOUTUBE, TIKTOK, LINE หรือ PLATFORM ต่างๆ ที่เรามี ACCOUNT ได้ทันที พร้อมที่ชาวโลกจะรู้เห็นได้ทันใด
หรือในยุคที่หนังสือพิมพ์ยังเฟื่องฟู จะดูข่าวหรือเหตุการณ์สำคัญก็ต้องดูผ่านข่าวหน้าหนังสือพิมพ์
พาดหัวข่าวตอนเช้า หัวหน้าครอบครัวเครียดจัดจับคนในบ้านเป็นตัวประกัน
พออีกวัน ข่าวพาดหัวหน้าหนังสือพิมพ์ว่า พ่อบ้านฆ่ายกครัวลูกเมียตัวเอง
ใช้เวลาข้ามวันกว่าจะรู้ความเคลื่อนไหวของข่าวแต่ละข่าว
แต่มาถึงวันนี้ พอมีข่าวพ่อบ้านเครียดจับคนในบ้านเป็นตัวประกัน
ทีวีเกือบทุกช่องรายงานล้อมบ้านที่เกิดเหตุไว้เรียบร้อย บางช่องถ่ายทอดสด บางช่องเป็น YOUTUBE บางช่องเป็น FACEBOOK LIVE เห็นความเคลื่อนไหวทุกวินาที เห็นทั้งเจ้าหน้าที่ หน่วยพยาบาล และปฎิกิริยาคนในบ้านแทบทุกคน
หลังจากนั้นอีก 1 ชั่วโมง ต่อมา รู้ว่ามีเรื่องสลดใจ โดยไม่ต้องรอไปอีกวัน
ยุคนี้แม้โลกจะกว้างใหญ่ แต่เรา รู้ เห็น และทำอะไร ให้โลกของเรากว้างไกลไปกว่าเดิม
คอลัมน์: ก้าวไกลไปข้างหน้า
เรื่อง: จตุพล ชมภูนิช
ภาพ: ขวัญญาณี ศิรธนอนันต์
