ทำจากทุกอย่างที่เรามี
เริ่มจากจุดนี้ที่เรายืน
จะเห็นได้ว่า ความสำเร็จต่างๆ บนโลกใบนี้ ล้วนมีที่มาที่แตกต่างกัน ทั้งเพศ วัย วุฒิ สถานที่
จริงอยู่ที่ เพศสภาพ อาจเปิดโอกาสให้บางสาขาอาชีพ มีโอกาส ประสบความสำเร็จ ได้มากกว่า
แต่ในปัจจุบัน ช่องว่างนั้น ได้แคบลงมามากแล้ว
วัย ก็อาจไม่ใช่ตัวกำหนดความสำเร็จเสมอไป เพราะมีเด็กๆ บางคน สามารถขายของได้เป็นล้านบาท เช่น เด็กญี่ปุ่นอายุ 9 ขวบ ที่ทำงานจาก NFT ได้กว่าล้านบาท
หรือผู้พันแซนเดอร์ส เริ่มขายไก่ทอดต้นตำหรับ KFC เอาตอนอายุ 65 ปี เป็นต้น
หรือ วุฒิการศึกษา ก็ไม่ใช่ตัวบ่งบอกว่า จะประสบความสำเร็จไม่ได้
เช่น เจ้าของชายสี่หมี่เกี๊ยว จบชั้น ป.4 ฐานะทางบ้านยากจน ต้องช่วยพ่อแม่ทำนา ตั้งแต่จำความได้
พอเริ่มโตเป็นหนุ่ม ก็ออกทำงานรับจ้างสารพัด ทำงานบ้าน รับจ้างขึ้นต้นหมาก ต้นมะพร้าว รับจ้างเก็บพริก ขายไอศกรีม เป็น รปภ.
จนมาเรียนต่อ จบ หลักสูตร กศน. ม.6. ตอนอายุ 41 ปี
และ ในเรื่อง สถานที่ แม้ กรุงเทพ จะเป็นศูนย์กลางทางการเงิน การค้า และการศึกษาระดับประเทศ
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า คนที่อยู่ในจังหวัดห่างไกล จะประสบความสำเร็จ เหมือนคนที่อยู่ในเมืองกรุงไม่ได้
ศิลปิน ดารา ผู้ประกอบการ ผู้บริหารระดับสูง ที่เกิดและเติบโตมาจากจังหวัดห่างไกล
ที่ประสบความสำเร็จ อย่างมากมายระดับประเทศ มีให้เห็น อยู่นับไม่ถ้วน
ดังนั้น ทั้งเพศ วัย วุฒิ และสถานที่ ไม่ใช่ตัวกำหนดว่า จะสำเร็จหรือไม่ ถ้าใจของคนคนนั้น มีความมุ่งมั่นพอ
และไม่ใช้ปัจจัยข้างต้นนั้น เอามาเป็น ข้ออ้าง
เช่น ถ้าเกิดมาเป็นผู้ชาย ควรได้รับโอกาสมากกว่านี้ หรือถ้าอายุน้อย หรือ มากกว่านี้ ก็คงทำใด้ไปนานแล้ว
หรือถ้าจบสูงๆ มาก็น่าจะรวยกว่านี้ หรือถ้าอยู่ที่ศูนย์กลางเมืองกรุง ก็น่าจะสะดวกสบาย และพร้อมที่ทำอะไร ให้สำเร็จไปนานแล้ว
คำว่า ถ้า ถ้าเอามาใส่วันข้างหน้า แสดงว่า ยังไม่ทำ
ถ้า จบสูงกว่านี้
ถ้า อายุน้อยกว่านี้
ถ้า อยู่ในที่พร้อมกว่านี้
ถ้า ไม่มีภาระ
ถ้า หมดหนี้เมื่อไร
ถ้า พรุ่งนี้พร้อมที่จะทำ
ใช้คำว่า ถ้า อยู่ร่ำไป แล้วเมื่อไรที่จะทำ
คนที่สำเร็จทั้งหลายไม่เอาเงื่อนไข มาปิดกั้น ไม่ให้ดั้นด้น ไปสู่ความสำเร็จ
ไม่ต้องรอให้มีก่อน ไม่ต้องรอให้พร้อมแล้วค่อยทำ
เหมือนตอนที่แจ็คหม่า มหาเศรษฐี่ชาวจีน เจ้าพ่อด้าน E-COM MERCE ของโลก ที่ไม่มีเงินพอที่จะเรียนภาษาอังกฤษ ตามสถาบันสอนภาษาแพงๆ
แต่แทนที่ แจ็คหม่าจะคิดว่า ไม่มีเงินเรียน เราคงพูดภาษาอังกฤษไม่ได้แน่ หรือ “ถ้า” เขาเปิดสอนภาษาอังกฤษฟรี เราคงมีที่เรียน ต่อไปนี้ ถ้าเราจะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ไม่ใช่ความผิดของเรา แต่เพราะค่าเรียน
มันแพง เราถึงเรียนไม่ได้
ในทางตรงข้าม แจ็คหม่า กลับคิดว่า ถ้าไม่มีค่าเรียนภาษาอังกฤษแพงๆ ได้ เราก็หาวิธีเรียนภาษาอังกฤษแบบฟรีๆ ก็ได้
นั่นคือเหตุผลที่ทำไม แจ็คหม่า ถึงถีบจักรยาน เป็นระยะทาง 5-6 กม. เพื่อไปยังสถานที่ท่องเที่ยวในมณฑลหางโจ ที่มีชาวต่างประเทศมาท่องเที่ยว
แจ็คหม่า ใช้วิธีสนทนาพูดคุยกับคนต่างประเทศที่นั่น เพื่อพัฒนาภาษาอังกฤษของตัวเองอยู่นานนับปี จนวันนี้ แจ็คหม่า ถ่ายทอดแนวความคิดที่เขาประสบความสำเร็จ ให้คนฟังได้ทั่วโลกเป็นภาษาอังกฤษ
ไม่ สำคัญว่าเรามาจากไหน
แต่ สำคัญ ว่า เรามุ่งมั่นจะไปไหน
ไม่สำคัญว่าจะเจออุปสรรคอะไร
แต่อยู่ที่เรา จะใช้มัน
เป็นสะพานก้าวข้ามผ่าน
มันไปได้อย่างไร
คนเราสำเร็จได้ ถ้าไม่มีคำว่า “ถ้า”
คอลัมน์: ก้าวไกลไปข้างหน้า
เรื่อง: จตุพล ชมภูนิช
ภาพ: ขวัญญาณี ศิรธนอนันต์
