รอดได้เพราะไม่ทิ้งกัน

-

“ขอให้เรารอดได้

          คนอื่นเป็นตายช่างมัน

          ถ้าคิดแบบนั้น

          สักวันก็ไม่มีวันรอด”

เพราะโลกนี้ต้องพึ่งพาอาศัยกัน ไม่มีใครอยู่ได้แบบโดดเดี่ยวอีกต่อไป

คนมีเงินรอดได้ แต่ก็ต้องอาศัยคนไม่มีเงินมาทำงานให้อยู่ดี

คนสุขภาพดีรอดได้ แต่ถามว่าจะอยู่ยังไง ท่ามกลางคนรอบกายที่เจ็บป่วย

ประเทศที่ร่ำรวย ได้ฉีดวัคซีนกันไป 4-5 โดสทั้งประเทศ

แต่บางประเทศยากจน ประชาชนเกือบทั้งหมดยังไม่ได้แม้แต่เข็มแรก

แล้วประเทศที่ร่ำรวยจะอยู่อย่างไร ถ้าไม่มีประชาคมโลก เขาติดเชื้อโควิดกันทั้งโลก จะอยู่รอดปลอดภัยอย่างไรประเทศเดียว

สักวัน เชื้อกลายพันธุ์ มันก็เข้ามาจนได้ จะค้าขายกับประเทศใดๆ ก็ลำบาก เพราะทุกข์ยากกันไปหมด

ถ้าบ้านอยู่บนที่ดอน เป็นหลังเดียวในหมู่บ้านที่น้ำไม่ท่วม

แล้วมานั่งภูมิใจที่ไม่ต้องเผชิญชะตากรรมเหมือนคนทั้งหลาย

แต่ถามว่าจะอยู่ต่อยังไง ออกจากบ้านก็ไม่ได้ ติดต่อกับใครก็ไม่ได้ เพราะเขาจมกันอยู่ใต้น้ำ

ดังนั้น คนที่ไม่ประสบภัยหรือชีวิตยังอยู่ได้ดี คือคนที่โชคดีในโชคร้าย

และคงอยู่ต่อไปไม่ได้ ถ้าไม่ช่วยทำให้คนโชคร้ายนั้น โชคดีขึ้นมาบ้าง

ไม่มีอะไรมีคุณค่า เท่ากับได้ช่วยกันในยามทุกข์ยาก

เพราะมือที่มีค่า คือมือที่ฉุดเราขึ้นมาตอนเราล้ม

          คำพูดที่มีค่า คือคำพูดที่ได้มาตอนเราหมดกำลังใจ

          อาหารที่มีค่า คืออาหารที่ได้มาตอนเราใกล้จะตาย

          ลมหายใจที่มีค่า คือลมหายใจที่มาตอนเราจะไม่หายใจ

          คนที่มีค่า คือคนที่ไม่ทิ้งเราไปตอนที่เราไม่เหลือใครในชีวิต

ช่วยคนที่ช่วยเหลือตัวเองได้ คุณค่ามันคงไม่มากเท่าไร

          ปลอบใจคนที่มีกำลังใจ เขาคงไม่รู้สึกอะไร

ให้อาหารคนที่กำลังอิ่มหนำสำราญ เขาอาจจะขว้างจานทิ้งก็ได้

แต่ช่วยคนที่ไม่เหลืออะไร  คุณจะอยู่ในใจเขาไปตลอดกาล

          การช่วยเหลือให้รอดไปด้วยกัน ไม่ใช่ต้องใช้กำลังเงินเท่านั้น

เพราะเราช่วยได้เท่าที่เรามี มีสิ่งของบริจาคให้ มีเงินก็ช่วยเหลือไป หรือแค่ให้กำลังใจก็ยังดี

บางคนนอกจากไม่ช่วยเหลืออะไรแม้แต่ให้กำลังใจ แต่ยังคอยตำหนิว่ากล่าว สิ่งนั้นไม่ใช่ ทำอะไรก็ไม่ดี

ถ้าจะให้ทุกอย่างรอดได้

ทุกคนต้องร่วมใจ

บางคนคอยแต่ด่า

แต่ว่าไม่ช่วยอะไร

เอาเท้าราน้ำ แต่มือไม่พาย

ไม่ช่วยอะไรมาก แต่ว่าปากดี

ทุกวิกฤติที่ผ่านมา คนไทยรอดพ้นมาได้ เพราะมีคนไทยช่วยกัน เราไม่ได้ต่างคนต่างอยู่แบบตัวใครตัวมัน

น้ำใจคนไทยนั้น ไม่เคยเหือดหายไปจากหัวใจคนไทย

สุขจากการรับ สุขได้เฉพาะตน

          สุขจากการให้ จะสุขได้อีกหลายคน

          คนที่คิดแต่จะได้ จะอยู่หรือตายก็ไม่มีใครสน

          แต่คนที่ให้ ต่อให้จากไป

          ก็ยังอยู่ในหัวใจคน

 

 

          ใน “วันที่ชีวิตยาก” เรา “ลำบากไม่ต่างกัน”

“แบ่งปันกำลังใจ” “เช็ดน้ำตาให้กันและกัน”

แล้ว “สักวันที่ฟ้าใส” เราจะ “จับมือกันไว้”

และ “หันมายิ้มให้กัน” จะ “เป็นกำลังใจ” ให้ตลอดไป

เพราะ “คนไทยไม่ทิ้งกัน”


คอลัมน์: ก้าวไกลไปข้างหน้า

เรื่อง: จตุพล ชมภูนิช

ภาพ: ขวัญญาณี ศิรธนอนันต์

All Creative Team

Writer

ร่วมสร้างสังคมอุดมปัญญา

ทิ้งคำตอบไว้

กรุณาใส่ความคิดเห็นของคุณ!
กรุณาใส่ชื่อของคุณที่นี่

RELATED POSTRELATED
Recommended to you

error: Don\'t copy !!!