ความสำเร็จ ก็ฆ่าความสำเร็จได้
ถ้าไม่ทำอะไรให้สำเร็จยิ่งกว่า
จะเห็นว่าหลายครั้ง หลายคนที่ประสบความสำเร็จบางอย่างเพียงครั้งเดียว แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ประสบความสำเร็จอีกเลย
ออกซิงเกิ้ลมาครั้งเดียว อาจจะโด่งดังเป็นพลุแตก หลังจากนั้นก็เงียบหายไป หรืออาจจะออกตามมาอีกหลายซิงเกิ้ลแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ
ต่อยมวยจนได้แชมป์ แต่ก็ไม่อาจจะรักษาแชมป์ไว้ได้ พอเสียแชมป์ไปก็ไม่อาจจะได้แชมป์ใหม่อีกเลย
ออกสินค้าตัวดัง ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลาย แต่หลังจากนั้น ไม่ว่าจะออกสินค้า อีกเท่าไรก็ไม่ได้รับความนิยมเหมือนที่ผ่านมา
ที่บอกความสำเร็จ อาจจะฆ่าความสำเร็จได้ ก็ในแง่ที่บางคนพอขึนถึงจุดสูงสุด บางทีก็ผ่อนคลาย หมดไฟ หรือไม่คิดจะทำอะไรให้มันดีกว่าที่เคยทำมา
เมื่อแรงบันดาลใจมันอ่อนล้า ความสำเร็จก็ไม่มี
ความจริงถ้าคิดว่า การใช้ชีวิตก็เหมือนกับเกม เมื่อผ่านด่านแรกได้ ด่านต่อไปก็ยิ่งเพิ่มความยากมากขึ้นเป็นธรรมดา
ถ้าเราไม่ยกระดับตัวเองขึ้นมา มันก็ผ่านด่านไม่ได้ พูดง่ายๆ คือเราต้องพัฒนาตัวเองให้เก่งขึ้น
เหมือนขึ้นชกมวยบนเวทีงานวัดแถวบ้านแล้วชนะ ก็ต้องพัฒนาฝีมือขึ้นไปชกระดับจังหวัดต่อไป
เมื่อชนะในระดับจังหวัดได้ จะไปชกชิงแชมป์ประเทศไทย ก็ต้องพัฒนาฝีมือให้แก่กล้า
เพราะถ้าใช้ฝีมือการชกมวยที่ชนะในเวทีงานวัดข้างบ้าน ไปชกชิงแชมป์ประเทศไทยนั้นเป็นไปไม่ได้
และเมื่อพัฒนาฝีมือการชกจนได้แชมป์ประเทศไทยแล้ว จะคัดตัวให้ติดทีมชาติไปชกระดับนานาชาติ ก็ต้องเก่งขึ้นไปอีก
ไปชกมวยระดับซีเกมส์ชนะได้ ก็อย่าคิดว่าจะชนะในการชกระดับโอลิมปิก หรือระดับแชมป์เปียนส์โลก WBA WBO กับเขาได้ เพราะถ้าจะไปให้ถึงตรงนั้น ต้องทุ่มแบบสุดตัวสุดใจจริงๆ
การพัฒนา การไม่หยุดอยู่กับที่ เป็นคุณสมบัติสำคัญของการมีชีวิตรอด
สัตว์ที่สูญพันธุ์ไปเพราะไม่รู้จักการปรับตัว ไม่มีวิวัฒนาการให้เข้ากับความเปลี่ยนแปลง จึงทำให้อยู่ไม่รอดเติบโตไม่ได้
ดูอย่างเชื้อโคโรนาไวรัสหรือโควิด จนถึงวันนี้ (2566) สามปีกว่าแล้วที่แพร่ระบาดแต่ก็ยังอยู่ได้ ไม่สูญพันธุ์ไปจากโลกใบนี้
เพราะมีข่าวว่า มีการกลายพันธุ์ตลอดเวลา มีหนามเพิ่มขึ้นมา สามารถหลบหลีกวัคซีนได้ ติดต่อได้ง่าย มีชีวิตอยู่ได้นานๆ บางทีมีอาการดื้อวัคซีน หรือวัคซีนอาจจะป้องกันไม่ได้ ก็ต้องค่อยผลิตวัคซีนใหม่ๆ ให้ทันกลับการกลายพันธุ์ของโรค
เมื่อก่อนโควิดอาจจะติดต่อจากสารคัดหลั่ง จากละอองของลมหายใจ
ต่อไปใครจะรู้ว่า โควิดอาจจะพัฒนาถึงขนาดแค่มองตาก็อาจจะติดกันได้
นี่ถ้าตั้งแต่เราพบว่ามีโควิดระบาดตั้งแต่ครั้งแรก นักวิทยาศาสตร์หาวัคซีนป้องกัน หรือคิดค้นยาฆ่าเจ้าโควิดได้
ถ้าโควิดกลายพันธุ์ไปเป็นรหัสพันธุกรรมก็เป็นอย่างเดิม เพิ่มก็ไม่ได้ ลดก็ไม่เป็น มีฤทธิ์มีเดชเท่าเดิม
เชื่อได้ว่า ป่านนี้สามปีกว่า โควิดน่าจะถูกพิชิตไปเรียบร้อยแล้ว
เพราะไม่ยอมเปลี่ยนแปลงอะไร อยู่ยังไงก็อยู่อย่างเดิมตลอดเวลา รอเขามาฆ่าอย่างเดียว
ชีวิตคนเราก็เช่นกัน ถ้าไม่คิดก้าวไปข้างหน้า เอาแต่ย่ำอยู่กับที่ สักวันพื้นที่เราย่ำ ซ้ำๆ มันจะต่ำลงทุกที
สุดท้ายพอเราขึ้นไม่ได้ มันจะกลายเป็นหลุมฝั่งศพของตัวเอง
คอลัมน์: ก้าวไกลไปข้างหน้า
เรื่อง: จตุพล ชมภูนิช
ภาพ: ขวัญญาณี ศิรธนอนันต์
