เคยไหมที่คุณไม่กล้าบอกเพื่อนว่า ชอบดูหนังน้ำเน่าเรื่องหนึ่งมาก ดูซ้ำหลายรอบ และมักดูตอนอยู่คนเดียว
เคยไหมที่คุณแอบออกจากห้องนอนตอนดึก เปิดตู้เย็นคว้าไอศกรีมกระปุกใหญ่มากินเงียบๆ และไม่บอกใคร
นี่คือพฤติกรรมที่เรียกว่า guilty pleasure
guilty pleasure เป็นสำนวน หมายถึงสิ่งที่คนอื่นว่าไม่ดี หรือไร้รสนิยม แต่เราเสพด้วยความสุข
และมักแอบทำ!
ยกตัวอย่างเช่น หนังน้ำเน่าที่ใครๆ บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าแย่มาก แต่เราดูแล้วชอบ มีความสุข
ดนตรีขยะที่ไร้รสนิยม แต่เราฟังแล้วสบายใจ
หนังสือเรทเอ็กซ์บางเล่มถูกสังคมว่าไม่ดี เลวร้ายอย่างนั้นอย่างนี้ แต่เราชอบ
ดูรายการเรียลลิตี้ ทีวี ที่ไร้สาระมากๆที่ไร้สาระโดยสิ้นเชิง แต่ดูแล้วคลายเครียด มีความสุข
เพื่อไม่ให้ใครรู้ว่ารสนิยมเราไม่เหมือนคนอื่น จึงแอบเสพงานเหล่านี้คนเดียว เวลาอยู่กับคนอื่น เราจะไม่มีวันบอกว่าเราชอบงานชิ้นนั้นๆ
กลัวคนอื่นจะตัดสินเรา
งานที่เป็น guilty pleasure ส่วนมากเป็นเรื่องนานาจิตตัง เป็นแค่รสนิยมต่างกัน ไม่ใช่เรื่องผิดหรือถูก
ผมเองก็ชอบดูหนังบู๊แย่ๆ ของฮอลลีวูด ยิงกันสนั่นหวั่นไหว ไม่มีสาระโดยสิ้นเชิง แต่การดูทำให้ผ่อนคลาย สมองไม่ต้องคิด เพราะมันไม่มีพล็อตหรือสาระให้ต้องคิด แค่ดูเขายิงกัน จบแล้วก็ผ่อนคลายในระดับหนึ่ง
พูดง่ายๆ คือ guilty pleasure ก็คือการปิดสวิตช์สมองส่วนตรรกะชั่วคราว ปล่อยให้หัวใจนำทางชีวิต เพราะบางครั้งบางห้วงยาม เราไม่ต้องการเหตุผล แค่อยากทำสิ่งที่อยากทำ
ในเวลาบ่ายถึงเวลาเข้างานแล้ว แต่เราหลบไปดื่มกาแฟ หรือไอศกรีมสักถ้วย
ถึงคิวออกกำลังกาย ก็หลบไปกินเบอร์เกอร์สักชิ้น เอ้า! ไหนๆ ก็กินแล้ว ตามด้วย เฟรนช์ ฟราย สักถุงก็แล้วกัน ตบท้ายด้วยน้ำดำที่เขาว่ามีน้ำตาลเยอะ กินก่อน ไปแก้ปัญหาน้ำตาลเกินทีหลัง
หรือออกกำลังกายเสร็จ ก็ฟาดไอศกรีมไปทั้งกระปุกใหญ่
ชีวิตเราทุกคนย่อมมี guilty pleasure สักอย่าง สองอย่าง หรือหลายอย่าง
เรามีเสรีภาพในการทำเรื่องส่วนตัวต่างๆ หากชอบก็ทำ ไม่ชอบก็ไม่ต้องทำ ไม่จำเป็นต้องเดินเส้นทางชีวิตตามใจคนอื่น
ไม่ต้องให้คำตัดสินของคนอื่นอยู่เหนือชีวิตเราทุกอย่าง
ผมมีคนรู้จักหลายคนที่ชอบอ่านนิยายน้ำเน่า ซ้ำๆ กัน ไม่เคยมีความคิดจะหานิยายที่มีความลุ่มลึกมาอ่าน
อ่านแล้วมีความสุข ก็ตามสบาย ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องไปตัดสินเขาหรือเธอ
แต่ระวังอย่าเพลินไปกับ guilty pleasure ที่เป็นอาหารขยะบ่อยนัก เพราะเส้นรอบเอวหนาขึ้นแล้ว แก้ไขยากจริงๆ
ถึงตอนนี้ guilty pleasure หายไป เหลือแต่ guilty อย่างเดียว
คอลัมน์ ลมหายใจ
วินทร์ เลียววาริณ
winbookclub.com
เฟซบุ๊ก https://www.facebook.com/winlyovarin/
