ประสาททั้งห้าของผู้นำที่ดี

เจ้านายเก่าชาวสิงคโปร์ของผมคนหนึ่งประสบความสำเร็จในธุรกิจอย่างสูง ผมไม่ได้เรียนรู้วิธีหาเงินจากเขาหรอก แต่เรียนรู้เรื่องการจัดการกับปัญหาในองค์กร

เมื่อลูกน้องทำผิดพลาด เกิดความเสียหาย เขาจะลงไปคุยที่ตัวปัญหา หาหนทางแก้ไข ไม่ใช้เวลาเทศน์หรือด่าลูกน้อง แก้ปัญหาเลย แล้วกลับไปทำงานต่อ

ไม่เสียเวลาพูดว่า “ใครผิด” ไม่ถามหาคนผิดมาด่า เพราะเขาเห็นว่า อะไรที่เสียหายไปแล้วก็เสียหายไปแล้ว เวลาทุกนาทีมีค่า ถ้าต้องเสียเวลาไปด่าลูกน้อง ความเสียหายนั้นก็เท่ากับความเสียหายเดิม + ค่าเวลาของเขาที่เสียไปฟรีๆ

เวลาของทุกคนมีค่าเกินกว่าใช้ด่าใคร

อย่างไรก็ตามเขาจะหาโอกาสว่ากล่าวลูกน้องเงียบๆ โดยไม่ด่าลูกน้องต่อหน้าคนอื่น แต่เรียกมาเตือนสองต่อสอง

นี่เป็นจุดแตกต่างระหว่างผู้นำกับเจ้านาย

อะไรทำให้เจ้านายคนหนึ่งเป็นผู้นำที่ดี? อะไรไม่ใช่?

เราสามารถดูได้จากผู้นำที่ดีจำนวนมากทั่วโลก ผู้ที่นำพาองค์กรไปสู่จุดหมายอย่างสง่างาม เป็นที่รักเคารพของลูกน้อง

เราอาจจัดคุณสมบัติผู้นำที่ดีตามประสาททั้งห้า

รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส

ตา ลิ้น จมูก หู สัมผัส

และเพิ่มอีกข้อคือหัวใจ

……………

[ตา]

ผู้นำที่ดีต้องมีนัยน์ตาเฉียบคม สามารถมองเทรนด์ออก มองเห็นอนาคตได้เร็ว มีความคิดใหม่ๆ เสมอ แปลงสิ่งที่เห็นและปรากฏเป็นความจริง

นี่คือวิสัยทัศน์

คุณสมบัตินี้มาจากการแสวงหาความรู้ และศึกษาตลอดเวลา อ่านมาก รู้มาก เรียนรู้จากบทเรียนเก่า ทั้งของตนเองและผู้อื่น

ผู้นำที่ดีมุ่งหน้าไปที่อุดมคติ มีทัศนคติเชิงบวกเสมอ ไม่เชื่อว่าทำไม่ได้

……………

[ลิ้น]

ผู้นำที่ดีพูดแต่น้อย ทำแต่มาก เป็นนักสื่อสารที่ดี คุยรู้เรื่อง ไม่พูดน้ำท่วมทุ่ง เพราะเห็นว่าเวลามีค่า ทั้งของคนพูดและคนฟัง รู้ว่าถ้าพูดไร้สาระ ลูกน้องก็ต้องฟังเพราะเกรงใจ แต่เสียเวลาเขาไปด้วย ทั้งเวลาทำงานและเวลาชีวิต

จะเป็นผู้นำที่ดี ก็ต้องรู้จักค่าเวลาของคนอื่นด้วย

……………

[จมูก]

ผู้นำที่ดีต้องมีจมูกไว ได้กลิ่นความเปลี่ยนของสิ่งแวดล้อมของวงการ กลิ่นความไม่ปกติในองค์กร

และกลิ่นเงิน

……………

[หู]

ไม่หูเบา ฟังความรอบด้าน

ฟังเสียงวิพากษ์วิจารณ์ แล้ววิเคราะห์จุดอ่อนและจุดแข็งขององค์กร ทั้งองค์กรของตัวเองและของคนอื่น แล้วนำมาพัฒนาองค์กรของตน

……………

[สัมผัส]

แตะลูกน้องด้วยการกระทำร่วมกัน

ลงมือจริงร่วมกับลูกน้อง ทำงานด้วยกันจริง

……………

[หัวใจ]

คือความกล้าและการเชื่อมใจกับลูกน้อง

ผู้นำที่ดีต้องมีความกล้า กล้าที่จะยอมรับว่าตนไม่เก่งทุกอย่าง กล้าผ่าตัดเปลี่ยนแปลงองค์กร กล้าเปิดรับคำติเตียน แล้วแปลงเป็นผลงาน กล้าเปลี่ยนแปลง กล้าเสี่ยงในระดับที่สมเหตุสมผล ไม่เสี่ยงโดยไม่ใช้สมอง

ถ่อมตัว ยิ่งขึ้นที่สูงยิ่งถ่อมตัว จริงใจ

ผู้นำที่ดีเชื่อมหัวใจกับลูกน้อง รู้จักถามทุกข์สุขลูกน้อง และคนอื่น ปกครองด้วยหัวใจ

ไม่ต้องการให้คนอื่นเคารพ เกรงกลัว แต่ให้ผลงานทำให้คนอื่นเคารพ ให้เกียรติคนอื่นเสมอ

ถ้าไล่คนออกก็เพราะสมควร ไล่แล้วก็ไม่รู้สึกผิด เพราะทำทุกเรื่องตรงไปตรงมา โปร่งใส

และนี่คือความแตกต่างระหว่างผู้นำกับผู้นำที่ดี

คอลัมน์: ลมหายใจ

เรื่องและภาพ: วินทร์ เลียววาริณ

winbookclub.com

เฟซบุ๊ก https://www.facebook.com/winlyovarin/