“จงมีความฝันเป็นดาวเหนือนำทางชีวิต
เพราะแม้ช่วงเวลาที่มืดมิด
เรายังรู้ว่าจะอยู่และสู้เพื่ออะไร
คนที่อยู่แบบไม่มีความฝัน ก็เหมือนคนที่อยู่ทุกวัน แต่ไม่มีลมหายใจ
ดังนั้น จงใช้ความฝันนำทางชีวิตไป
และเมื่อมีความฝัน จะทำอย่างไรให้ฝันนั้นเป็นความจริงขึ้นมาได้
- กล้าฝัน
อยากได้อยากมี อยากเป็นอะไร ต้องกล้าคิดในสิ่งนั้น อยากสำเร็จ อยากร่ำรวย อยากยืนได้ด้วยขาของตัวเอง เลี้ยงดูพ่อแม่ให้ได้
แต่คิดในใจมันยากไม่น่าเป็นไปได้ เราก็เรียนมาน้อยทุนก็ไม่มี เส้นสายก็ไม่มากจะไปทำอะไรได้
แค่คิดก็ฝันสลายไม่ต้องทำอะไรกันแล้ว ดังนั้นจงกล้าคิด กล้าฝัน เพราะถ้าไม่กล้าฝันก็ไม่มีวันได้
- เชื่อมั่น
มีความเชื่อมั่นว่าสิ่งที่ฝันเป็นไปได้ และมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะให้ได้มาซึ่งสิ่งนั้น
เช่น อยากไปเรียนต่อเมืองนอก มีความเชื่อมั่นว่าเราทำได้ เรามีความสามารถมากกว่าตัวเองคิดเอาไว้
เร่งฟื้นฟูตำรา ฟิตภาษาต่างประเทศ ออมเงินเพื่อไปเรียนต่อ หรือเตรียมสอบชิงทุนไปศึกษาต่อ
และมีความมุ่งมั่นอย่างเต็มที่ว่าต้องทำสิ่งนี้ให้ได้ โฟกัสตลอดเวลา ไม่ได้ไม่ยอมเลิกรา ทุ่มทั้งตัวทั้งหัวใจ
เช่นนี้ความฝันมีโอกาสเป็นจริงได้สักวัน
- ลงมือทำ
ฝันใหญ่แค่ไหน ฝันจะมีค่ามากเท่าใดก็เป็นไปไม่ได้ ถ้าไม่ลงมือทำ
คนทั่วไปฝันอยากเป็นนั่นอยากได้นี่ เป็นเรื่องปกติธรรมดา เพราะใครก็อยากกันได้
แต่คนส่วนใหญ่ที่ยังไม่ได้สิ่งที่ปรารถนาก็เพราะว่า ไม่ลงมือทำสักที
อยากรวย แต่ไม่ขวนขวายหารายได้ลงทุนทำอะไร
อยากสำเร็จ แต่ไม่ฟันฝ่าพยายามจนกว่าจะได้
อยากเก่ง แต่ไม่ฝึกซ้อมจนเชี่ยวชาญ ชำนาญกว่าใคร
ความอยากจะไร้ความหมายถ้าไม่ลงมือทำ
และเมื่อลงมือทำ แต่บางคนทำไปไม่ตลอดต้องล้มเลิกระหว่างทาง ซึ่งอาจเกิดมาจาก
- ไม่เคยทำเลยรู้สึกทำได้ยาก
- ทำแล้วยังไม่เห็นผลลัพธ์ ทำให้เกิดหมดกำลังใจ
- ทำไม่ไหวเพราะมันดูว่ามาก จนไม่น่าจะสำเร็จได้
วิธีแก้ง่ายๆ เมื่อลงมือทำตามที่ฝัน แต่ทำไม่สำเร็จก็คือ
- ฝันใหญ่ แต่ให้ทำจากเล็กๆ
จะอ่านหนังสือสอบ 300 หน้า ถ้าอ่านที่เดียวเป็นไปไม่ได้ ก็ให้อ่านไปทีละหน้าๆ
ข้าวทั้งจาน ตักทีละคำก็หมดจานได้
ให้แยกย่อยความฝันที่ยิ่งใหญ่ ออกมาทำทีละเล็กละน้อย เหมือนก้าวบันไดขึ้นไปทีละขั้น
ทำอย่างมุ่งมั่นต่อเนื่องไม่หยุดยั้ง สักวันก็สำเร็จได้
น้ำทีละหยด ไม่นานก็สะสมจนเป็นทะเล
ต้นไม้ทีละต้น ไม่นานก็เป็นป่าใหญ่
สะสมความสำเร็จเล็กๆต่อเนื่องกันไป ไม่นานก็เป็นความสำเร็จใหญ่ได้สักวัน
- สนุกกับการเดินทาง
ทุกก้าวที่เราเดินเข้าใกล้ความฝัน ขอให้มันเป็นความสนุกสนานและท้าทาย
เพราะความสุขไม่ใช่การไปถึงจุดหมายเสมอไป แต่ความสุขซ่อนไว้ระหว่างทาง
ถ้าเรามีความสุขกับทุกวินาทีที่เรารู้สึกว่า ตัวเองดีขึ้น พัฒนาขึ้น
เรามีความสุขใจกับการค่อยๆ ก้าวไปใกล้ความฝัน สิ่งนั้นจะหล่อเลี้ยงจิตใจให้เราทำต่อไปได้นานๆ
เหมือนกับการลดน้ำหนัก ถ้าเราเอาการลดน้ำหนักมาเป็นไลฟ์สไตล์ของเราได้
เราจะควบคุมน้ำหนักได้ตลอดชีวิต เพราะเราไม่ต้องไปฝืนไปบังคับอะไรมาก เราจึงทำได้ยาวนาน
แต่ถ้าเราลดน้ำหนักแบบ ไม่กินแป้งเลย ทานแต่ผักผลไม้ กินมื้อเดียวตลอดไป
ของหวานเล็กๆ น้อยๆ ก็กินไม่ได้ ไปกินข้าวกับครอบครัว ไปกินเลี้ยงกับเพื่อนก็ไม่กินอะไรเลย
เพราะทำ IF อยู่
คิดว่าจะทำแบบนี้ไปได้ตลอดชีวิตไหม ถ้าทำได้แค่ 3 เดือนแรกเพื่อลดน้ำหนัก
เดือนที่ 4 ก็ทำต่อไม่ได้แล้ว อย่างนี้ก็ลดน้ำหนักไม่ได้
แต่ถ้าทำให้มันเป็นปกติไม่ต้องฝืนอะไร คุมแคลอรี่ ตัดน้ำตาล ออกกำลังสม่ำเสมอ
นอนให้เพียงพอ ไม่เครียด ทำแบบไม่ต้องฝืนอะไร ก็ลดน้ำหนักและคุมน้ำหนักได้ตลอดชีวิต
ใช้ชีวิตให้มีจุดหมาย อยากได้ อยากมี อยากเป็นอะไร ก็ต้องกล้าสู้ กล้าฝัน
เพราะถ้าชีวิตไม่มีความฝันนำทางไป
ก็ไม่มีวันได้อะไรในชีวิต
คอลัมน์: ก้าวไกลไปข้างหน้า
เรื่อง: จตุพล ชมภูนิช
ภาพ: ขวัญญาณี ศิรธนอนันต์
