ช่างไม้ไอโอว่าผู้ส่งคนแปลกหน้าเรียนมหา’ลัย

ช่างไม้ไอโอว่าผู้ส่งคนแปลกหน้าเรียนมหา’ลัย

เดล ชโรเดอร์ (Dale Schroeder) เกิดในครอบครัวที่ยากจนในรัฐไอโอว่าเมื่อ ค.ศ.1919

เดลมีอาชีพช่างไม้ เขาเป็นคนขี้อายและพูดน้อย ไม่เคยแต่งงานและไม่เคยมีลูก

เดลเป็นคนมัธยัสถ์มาก เขามีกางเกงยีนส์แค่สองตัวเท่านั้น ตัวหนึ่งเอาไว้ใส่ไปทำงาน อีกตัวหนึ่งเอาไว้ใส่ไปโบสถ์          ทุกๆ วันเขาจะทำงานอย่างขยันขันแข็ง และเมื่อถึงเวลาพักเที่ยง เขาก็จะหยิบอาหารกลางวันที่เตรียมจากบ้านขึ้นมากิน เป็นอย่างนี้ตลอด 67 ปีที่เขาทำงานที่โรงงานเมิห์ลมิลล์เวิร์ค (Moehl Millwork)

ใน ค.ศ.2005 เดลไปพบเพื่อนที่เป็นนักกฎหมายชื่อสตีฟ นีลเซน (Steve Nielsen) และบอกสตีฟว่าเขาอยากแจกทุนการศึกษา

“ตอนเด็กๆ ผมไม่มีโอกาสได้เรียนมหาวิทยาลัย ตอนนี้ผมเลยอยากจะช่วยให้เด็กๆ ได้รับโอกาสนั้น”

สตีฟจึงถามเดลว่าเขามีเงินเก็บอยู่เท่าไหร่

“ก็เกือบๆ 3 ล้านดอลลาร์นะ”

สตีฟยอมรับว่าตัวเองเกือบตกเก้าอี้เมื่อรู้ว่าเดลมีเงินเก็บมากมายก่ายกอง แต่ก็รับปากว่าจะช่วยเป็นธุระให้ เดลจากไปในปีเดียวกันนั้นเอง แล้วการแจกทุนการศึกษาก็เริ่มขึ้น

คนสุดท้ายที่ได้รับทุนการศึกษาในปี 2015 มีชื่อว่าไครา โคนาร์ด (Kira Conard) ซึ่งเป็นเด็กเรียนดี แต่ขาดทุนทรัพย์ เพราะเธอเป็นลูกคนสุดท้องในบรรดาลูกสี่คนที่มีหัวหน้าครอบครัวเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่เธอไปร่วมงานเรียนจบมัธยมปลาย เธอเกือบบอกเพื่อนๆ อยู่แล้วว่าเธอคงจะไม่ได้เรียนต่อ แต่เธอกลับได้รับโทรศัพท์จากสตีฟเสียก่อน

“ตอนที่รู้ว่าฉันได้รับทุนการศึกษา ฉันร้องไห้ไม่หยุดเลย”

ไคร่าเรียนจบและได้เป็นนักจิตวิทยาสมใจ ส่วนคนอื่นๆ ที่ได้รับทุนของเดลก็กลายมาเป็นหมอและอาจารย์

เงิน 3 ล้านดอลลาร์ซึ่งเดลเพียรเก็บหอมรอบริบมาทั้งชีวิต ส่งผลให้เด็ก 33 คนที่เดลไม่เคยเจอหน้าได้ศึกษาจนจบเป็นปัญญาชนที่จะออกไปสร้างประโยชน์ให้แก่สังคมอีกมากมาย

ในเดือนกรกฎาคม ปี 2019 เหล่าคนที่เรียกตัวเองว่า “ลูกๆ ของเดล” (Dale’s kids) ทั้ง 33 คนได้จัดดินเนอร์เพื่อรำลึกถึงผู้มีพระคุณ

แน่นอนว่าเดลไม่ได้มาร่วมงาน แต่ตรงกลางห้องมี “กล่องใส่ข้าว” อายุหลายสิบปีของเดลตั้งอยู่เป็นของต่างหน้า

และเป็นเครื่องย้ำเตือนว่าคนธรรมดาก็ทำสิ่งที่ไม่ธรรมดาได้เสมอ

ช่างไม้ไอโอว่าผู้ส่งคนแปลกหน้าเรียนมหา’ลัย

เดล ชโรเดอร์ (Dale Schroeder) เกิดในครอบครัวที่ยากจนในรัฐไอโอว่าเมื่อ ค.ศ.1919

เดลมีอาชีพช่างไม้ เขาเป็นคนขี้อายและพูดน้อย ไม่เคยแต่งงานและไม่เคยมีลูก

เดลเป็นคนมัธยัสถ์มาก เขามีกางเกงยีนส์แค่สองตัวเท่านั้น ตัวหนึ่งเอาไว้ใส่ไปทำงาน อีกตัวหนึ่งเอาไว้ใส่ไปโบสถ์          ทุกๆ วันเขาจะทำงานอย่างขยันขันแข็ง และเมื่อถึงเวลาพักเที่ยง เขาก็จะหยิบอาหารกลางวันที่เตรียมจากบ้านขึ้นมากิน เป็นอย่างนี้ตลอด 67 ปีที่เขาทำงานที่โรงงานเมิห์ลมิลล์เวิร์ค (Moehl Millwork)

ใน ค.ศ.2005 เดลไปพบเพื่อนที่เป็นนักกฎหมายชื่อสตีฟ นีลเซน (Steve Nielsen) และบอกสตีฟว่าเขาอยากแจกทุนการศึกษา

“ตอนเด็กๆ ผมไม่มีโอกาสได้เรียนมหาวิทยาลัย ตอนนี้ผมเลยอยากจะช่วยให้เด็กๆ ได้รับโอกาสนั้น”

สตีฟจึงถามเดลว่าเขามีเงินเก็บอยู่เท่าไหร่

“ก็เกือบๆ 3 ล้านดอลลาร์นะ”

สตีฟยอมรับว่าตัวเองเกือบตกเก้าอี้เมื่อรู้ว่าเดลมีเงินเก็บมากมายก่ายกอง แต่ก็รับปากว่าจะช่วยเป็นธุระให้ เดลจากไปในปีเดียวกันนั้นเอง แล้วการแจกทุนการศึกษาก็เริ่มขึ้น

คนสุดท้ายที่ได้รับทุนการศึกษาในปี 2015 มีชื่อว่าไครา โคนาร์ด (Kira Conard) ซึ่งเป็นเด็กเรียนดี แต่ขาดทุนทรัพย์ เพราะเธอเป็นลูกคนสุดท้องในบรรดาลูกสี่คนที่มีหัวหน้าครอบครัวเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่เธอไปร่วมงานเรียนจบมัธยมปลาย เธอเกือบบอกเพื่อนๆ อยู่แล้วว่าเธอคงจะไม่ได้เรียนต่อ แต่เธอกลับได้รับโทรศัพท์จากสตีฟเสียก่อน

“ตอนที่รู้ว่าฉันได้รับทุนการศึกษา ฉันร้องไห้ไม่หยุดเลย”

ไคร่าเรียนจบและได้เป็นนักจิตวิทยาสมใจ ส่วนคนอื่นๆ ที่ได้รับทุนของเดลก็กลายมาเป็นหมอและอาจารย์

เงิน 3 ล้านดอลลาร์ซึ่งเดลเพียรเก็บหอมรอบริบมาทั้งชีวิต ส่งผลให้เด็ก 33 คนที่เดลไม่เคยเจอหน้าได้ศึกษาจนจบเป็นปัญญาชนที่จะออกไปสร้างประโยชน์ให้แก่สังคมอีกมากมาย

ในเดือนกรกฎาคม ปี 2019 เหล่าคนที่เรียกตัวเองว่า “ลูกๆ ของเดล” (Dale’s kids) ทั้ง 33 คนได้จัดดินเนอร์เพื่อรำลึกถึงผู้มีพระคุณ

แน่นอนว่าเดลไม่ได้มาร่วมงาน แต่ตรงกลางห้องมี “กล่องใส่ข้าว” อายุหลายสิบปีของเดลตั้งอยู่เป็นของต่างหน้า

และเป็นเครื่องย้ำเตือนว่าคนธรรมดาก็ทำสิ่งที่ไม่ธรรมดาได้เสมอ

คอลัมน์: มุมละไม เรื่อง: อานนทวงศ์ มฤคพิทักษ์

All free magazine สิงหาคม 2563