ผมเกิดมาเป็นเด็กขี้โรค ป่วยง่าย ป่วยบ่อย ปวดหัวบ้าง ปวดท้องบ้าง คัดจมูกบ้าง เป็นหวัดแบบขาประจำ ผูกขาดรายเดือน ตากแดดนิดก็ตัวร้อนรุ่ม เจอลมเย็นหน่อยก็จาม ป่วยเป็นหวัดที ก็ยาวนานกว่าคนอื่น
ทว่ามองอีกมุมหนึ่ง การเกิดเป็นคนร่างกายไม่แข็งแรงก็มีจุดดีข้อหนึ่งคือ ร่างกายส่งสัญญาณเตือนมากกว่าและเร็วกว่าคนอื่น
มันเป็นคำเตือนจากร่างกายว่า “กำลังจะป่วยนะ” เช่น เริ่มร้อนใน หรือครั่นเนื้อครั่นตัว หรือลมหายใจเริ่มมีกลิ่น หรือเหงื่อเย็น ฯลฯ
หลายครั้งที่รู้ตัวทัน ก็แก้ไขทัน
ครั้นอายุมากขึ้น เรียนรู้คำเตือนต่างๆ แม่นขึ้น จึงป่วยน้อยลง
ร่างกายคนที่แข็งแรงมักมีความทนทานกว่า ตากแดดตากฝนก็ไม่แสดงอาการอะไร กินอาหารแปลกๆ ท้องไส้ก็ไม่เคยผิดสำแดง
มีคนประเภทหนึ่งที่ทั้งปีทั้งชาติแข็งแรง ไม่เคยป่วย แต่พอล้มป่วย ก็ตายเลย ร่างกายไม่แสดงอาการอะไรเลยจนถึงขั้นสุดท้าย (อาจเป็นบุญก็ได้นะ!)
……………
ระบบการเตือนของร่างกายแต่ละคนไม่เหมือนกัน ร่างกายคนบางคนเตือนช้ามาก โดยเฉพาะเนื้อร้าย มันงอกเงียบๆ ในร่างกายเรา บ่อยครั้งเสียงเตือนมาช้าเกินไป
ผมเองเคยมีประสบการณ์พบ “คำเตือน” แบบพบยากในร่างกายโดยบังเอิญ หากพบช้ากว่านั้น ก็ถึงขั้นตาย
นี่คือโชคดี
นี่ก็คือเหตุผลที่ต่อให้ร่างกายแข็งแรงแค่ไหน ก็ควรตรวจสุขภาพเป็นประจำ รู้ก่อนแก้ได้ก่อน
หลายเรื่องในโลกนี้ใช้เงินซื้อได้ เช่น ให้คนอื่นติดคุกแทน แต่เราไม่สามารถให้คนอื่นป่วยแทน มีเงินเท่าไรก็ซื้อสุขภาพดีไม่ได้ เราต้องดูแลตนเอง กินอยู่อย่างถูกต้องด้วยตัวเราเอง
ดังนั้นทุกครั้งที่เห็นหรือได้ยินคนอื่นเจ็บป่วยล้มตาย ก็ให้ถือเป็นสัญญาณเตือน แล้วรีบแก้ไขปรับตัว เสมือนหนึ่งเราเป็นคนคนนั้น
ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท
ในการใช้ชีวิต ไม่ว่าในด้านส่วนตัวหรือการงาน ก็สามารถมองสัญญาณเตือนจากคนอื่นได้เสมอ แต่ไม่ทุกคนโชคดีเจอคำเตือนแต่เนิ่นๆ หรือมองไม่เห็นมันเป็นคำเตือน
เห็นเพื่อนร่วมงานถูกไล่ออก ก็ให้ถือเป็นสัญญาณเตือนว่า ถ้าเราไม่ระวัง ก็มีสิทธิ์ออกจากงานได้
เห็นอัตราคนว่างงานเพิ่ม ก็ให้ถือเป็นสัญญาณเตือนว่า ทำงานให้ดี มีคนมากมายข้างนอกรอเสียบงานของเราอยู่
เห็นพนักงานจบใหม่มาพร้อมคุณสมบัติใหม่ๆ ที่ดีกว่าเรา ก็ให้ถือเป็นสัญญาณเตือนว่า เราต้องอัพเกรดตัวเอง
เห็นลูกค้าไม่ค่อยยิ้มเหมือนเดิม ก็ให้ถือเป็นสัญญาณเตือนว่าลูกค้าอาจจะหลุดได้ ถ้าไม่ดูแลให้ดี
โชคดีที่คำเตือนหลายเรื่อง เราเรียนรู้จากคนอื่น แต่ถ้าเราใช้ชีวิตอย่างประมาท เรานั่นแหละจะเป็นตัวอย่างคำเตือนให้คนอื่นได้เรียนรู้
คอลัมน์: ลมหายใจ
เรื่องและภาพ: วินทร์ เลียววาริณ
winbookclub.com
เฟซบุ๊ก https://www.facebook.com/winlyovarin/
