นวนิยายจีนกำลังภายใน

๑๔ ♦ การหักล้างของประชาชน ♦ ............... ทางด้านกี้เฮียงเค้งได้ทดสอบผ่านตึกดนตรีลูกคิดและหมากรุกสามตึก บัดนี้เริ่มเข้าสู่ดินแดนแห่งความรู้ด้านที่เก้า ตึกอักษรศาสตร์ กี้เฮียงเค้งพลันลอบกล่าวกับซิเล้งว่า “พวกเราผ่านด่านติดต่อกันมาแปดตึก ทว่าตั้งแต่ตึกที่เก้าเป็นต้นไป ข้าพเจ้าก็มิมีความมั่นใจแล้ว!” ซิเล้งสะท้านใจอย่างรุนแรงกล่าวว่า “เพราะเหตุใด?” “สมมุติว่า ด่านแห่งความรู้ในตอนท้ายมีจิบโป้วอี่ (ตึกประมวลศาสตร์) ครอบคลุมวิชากาพย์ กลอน ตำรา บทวิจารณ์ จดหมายเหตุ...

๑๓ ♦ สอบสิบสามตึก ♦ ............... กี้เฮียงเค้งมีสีหน้าแปรเปลี่ยนเล็กน้อย กล่าวว่า “หรือซิเล้งตกเป็นเชลยอยู่ในบึงแจ้งอาคารกระจ่างแล้ว?” แฮ่โฮ้วคงเค้นเสียงกล่าวว่า “กี้โกวเนี้ยเมื่อเป็นชาญฉลาด เรื่องราวก็มิต้องเอื้อนเอ่ยใช้วกวน ความจริงเราผู้เป็นประมุขบึงแจ้งอาคารกระจ่าง มีเจตนาคบหากับประมุขบึงเร้นอาคารลับอยู่แล้ว นับตั้งแต่ท่านกับซิเล้งหลบเร้นมาถึงดงไม้และก่อตั้งค่ายกลขึ้น ก็ตกอยู่ในการติดตามของเด็กเสื้อขาวบริวารเรา จากนั้นจึงได้คร่ากุมตัวมากักขังไว้” กี้เฮียงเค้งลอบหวั่นไหวในใจ แต่สีหน้ามิมีแววผิดปกติแม้แต่น้อยกล่าวว่า “ซิเล้งเป็นบุคคลที่ท่านคิดคร่ากุมมาเพื่อข่มขู่ข้าพเจ้า แต่บัดนี้ข้าพเจ้าได้เร่งรุดมาอย่างบังเอิญ มันย่อมไม่มีความสำคัญกับท่านอีก ยังคงปลดปล่อยมันออกมาเถอะ” “เรื่องราวมิง่ายดายปานนั้น” “ท่านมีข้อข่มขู่ประการใด” แฮ่โฮ้วคงกล่าวเสียงเนิบนาบ “เรายินดีปลดปล่อยซิเล้งเป็นอิสระ แต่โกวเนี้ยต้องร่วมประลองความสามารถกับเรา...

๑๒ ♦ บึงแจ้งอาคารกระจ่าง ♦ ............... กิมเม้งตี้ใช้ความสังเกตพิจารณาทุกผู้คนที่ปรากฏเข้ามาในคลองจักษุ พร้อมกับคาคคะเนว่ากี้เฮียงเค้งคงปลอมแปลงเป็นสตรีชราภาพ แต่พริบตาเดียวก็ล่วงล้ำมาถึงหมู่บ้าน ยังมิพบเห็นผู้ชราสูงวัยเลย ผู้ที่เดินสวนทางผ่านไป มีเพียงบุรุษฉกรรจ์ซึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านสี่ห้าคน คำนวณจากมือเท้าที่หยาบกร้านเพราะตรากตรำและประกายตาซึ่งเซื่องซึม ดูเพียงผิวเผินก็ทราบว่ามิมีทางแปลกปลอมได้ ขณะจะผ่านหมู่บ้านไป กิมเม้งตี้พลันเหลือบเห็นสตรีชาวบ้านสิบกว่านาง นั่งชุมนุมกันใต้ร่มไม้ใกล้ลานกว้างกลางหมู่บ้าน กำลังทอสานเสื่อปูพื้นอย่างขะมักเขม้น กิมเม้งตี้ทราบว่านี่เป็นสินค้าออกประจำถิ่นนี้ นอกจากเสื่อแล้ว ยังมีหมวก...

๑๑ ♦ อันตรายคุกคาม ♦ .............. ผ่านการเดินทางประมาณหนึ่งชั่วยาม ฉี้อิงพลันระบายลมหายใจออกมา เปิดหน้าต่างเล็กๆ หลังอานรถ มุดกายเข้าสู่ตัวรถ ฉี้อิงรีบถลันกายเข้าหาซิเล้ง แลเห็นประกายตาบุรุษหนุ่มแตกซ่าน เหงื่อยะเยียบแตกชุ่มเต็มใบหน้า คล้ายดั่งกำลังข่มกลั้นความเจ็บปวดที่ได้รับ นางกล่าวอย่างหวั่นไหวใจ “ท่านเป็นอย่างไรแล้ว? กิมเม้งตี้กลับเจ้าเล่ห์นัก ถึงกับควบม้าสะกดรอยติดตามมา” ซิเล้งขบกรามกรอด คล้ายดั่งกำลังผนึกกำลังต้านทานความเจ็บปวด มิอาจโต้ตอบวาจา ฉี้อิงกล่าวสืบต่อ “มิหนำซ้ำขณะสะกดติดตาม...

๑o ♦ วีรบุรุษพเนจร ♦ ............ ซิเล้งกวาดสายตามองไปยังเงาร่างที่มาพลันบังเกิดความปีติอย่างใหญ่หลวงส่งเสียงร้องว่า “ผู้ที่มาคือเจียะฉั้งเฮียกระมัง” เงาร่างนั้นชะงักเท้าลงหันกลับมารับคำว่าถูกแล้ว ซิเล้งจึงพลิ้วกายเข้าหา จากนั้นนำพาเข้าสู่ตึกศิลาจุดโคมไฟขึ้น หลายเดือนที่ผ่านมามิเคยมีบุคคลที่สามอยู่ร่วมด้วย พอพบพานสหายคุ้นเคย ซิเล้งก็บังเกิดความตื่นเต้นยินดียิ่งนัก เจียะฉั้งฮ้งสำรวจการตบแต่งที่สมถะไม่ฟุ่มเฟือยภายในห้อง ถึงกับรำพันว่า “ซือแป๋ท่านถึงกับพำนักในสถานที่เช่นนี้มาหลายสิบปี แสดงว่าท่านผู้เฒ่าเป็นยอดคนที่ปราศจากจิตละโมบแม้แต่น้อย น่าเสียดายที่มิมีวาสนาได้กราบ พบเพียงแต่โบราณกาลมามังกรเทพยดาก็ปรากฏเศียรโดยมิอาจเห็นหางได้ง่ายดาย” ซิเล้งถามว่า “มิทราบเจียะฉั้งเฮียเร่งรุดมาครั้งนี้เพียงแวะผ่านหรือมีคำแนะนำประการใด?” “เรามาเยือนโดยเฉพาะเพื่อบอกเล่าข่าวคราวต่อท่าน เกรงว่า...” หยุดเล็กน้อยเปลี่ยนเป็นกล่าวว่า “ท่านคงจดจำห้าจ้าวฉลามในสังกัดเทพไตรทะเลได้ พวกเราประหารไปสามคน...

๙ ♦ ฝ่ามือมหรรณพ ♦ .............. จ้าวฉลามขาวและดำส่งเสียงรับคำ สะอึกกายออกไป ขยับดาบยาวในมือ ซิเล้งเหลือบมองท่าเท้าเคลื่อนไหวและการกระชับดาบของจ้าวฉลามขาว ก็ทราบว่าบุคคลนี้มีฝีมือสูงล้ำ แม้เจียะฉั้งฮ้งมีอาวุธอยู่ในมือยังพอจะหักล้างกันบัดนี้มันมือเปล่าเท้าเปลือยไหนเลยเป็นคู่มือได้? ยามนั้นเทพไตรทะเลได้สั่งจ้าวฉลามขาวหลายประโยค ทำให้ปฏิกิริยาของมันชักช้าไปเล็กน้อย ขณะเดียวกันจ้าวฉลามดำก็สะบัดดาบจู่โจมใส่อาเฮ็กหมายทำร้ายส่วนสัดสำคัญของนาง อาเฮ็กกุมกระบี่สั้น สาดประกายเจิดจ้าออกไป จ้าวฉลามดำทราบว่ากระบี่นี้มิใช่อาวุธสามัญ เป็นของวิเศษในวังมีนามฮุงปอ (แยกประกาย)...