ขอความสุขสวัสดีจงมีแด่ทุกๆ ท่าน พบกันอีกเหมือนเดิมกับ “ธรรมะอมยิ้ม” ฉบับอิ่มใจ พบกับพระมหาสมปองเหมือนเคย
โยมทุกท่าน ช่วงนี้กำลังเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ขอให้ดูแลสุขภาพกันดีๆ อาตมาเป็นห่วงคนที่อยู่ต่างจังหวัด ถึงหน้าหนาวทีประหยัดน้ำได้แรมเดือน อาตมาเคยถามหลานว่าทำไมไม่อาบน้ำ หลานบอกว่า คนสะอาดไม่ต้องอาบน้ำบ่อยก็ได้ ไม่เหมือนคนสกปรกต้องอาบน้ำทุกวัน วันละหลายรอบ อืม! พูดจาดีมีเหตุผล ถ้าอย่างนี้หลวงน้าก็เข้าขั้นโสโครกน่ะสิ หลานมันยิ้มแล้วพูดว่าก็ประมาณนั้นแหละครับหลวงน้า
จริงนะโยม คนเราบางทีก็มัวแต่สนใจคนอื่นมากจนเกินไป มองคนนั้นเป็นแบบนั้น คนนี้เป็นแบบนี้ ถ้าเราเปิดใจมองอีกมุมหนึ่ง เราก็จะได้มุมมองที่ต่างจากเดิม มองเห็นวิธีคิดของคนอื่น เพราะความสุขของคนเรานั้นต่างกัน
เราคิดว่าความสุขแบบที่เราเป็น คนอื่นก็ต้องมีความสุขเหมือนกัน ที่จริงแล้วมันไม่ใช่ เพราะความสุขของคนเรานั้นต่างกัน ที่เป็นแบบนี้เพราะว่า “วิธีคิด” และ “วิธีมอง” ของคนเรานั้นต่างกัน
ในชีวิตคนเรานะโยม เรื่องเดียวกันแท้ๆ คนเรายังคิด มอง และกระทำต่อสิ่งนั้นไม่เหมือนกัน ทำให้ผลลัพธ์ที่ได้จึงต่างกันด้วย
ถ้ามองในมุมของธรรมะ คนเรามีใจดวงเดียวเหมือนกัน ต่างกันก็แค่ว่าเราจะใช้ใจทำงานแบบไหน
ทุกคนมีความคิดเหมือนกัน ต่างกันแค่ว่าแต่ละคนคิดแบบไหน เรามีปากเหมือนกัน มันก็อยู่ที่ว่าใครจะทำให้ปากกลายเป็นตูด พูดแต่สิ่งที่เหม็นๆ
ดังนั้น ถ้าอยากเติมความสุขให้ตนเอง ก็อย่าไปคิดแทนคนอื่น อย่าเอาความทุกข์ของคนอื่นมาเป็นความทุกข์ของตนเอง
เมื่อพูดถึงคนที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน อาตมาก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ เรื่องมีอยู่ว่า
มีชายคนหนึ่งชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านเป็นงานหลัก เรียกว่าเรื่องของชาวบ้านคืองานของเรา ชายคนนั้นขับรถไปถึงสี่แยก พอดีเกิดอุบัติเหตุมีคนมุงดูกันเพียบ ด้วยความชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านเขาไม่พลาดที่จะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของอุบัติเหตุในครั้งนี้ แต่ทำอย่างไรก็แทรกตัวเข้าไปไม่ได้ เขาจึงพูดกับคนข้างๆ ว่า “พี่ครับ มีใครเป็นอะไรไหม” พี่คนนั้นตอบว่า “ไม่รู้ ผมก็ไม่เห็นเหมือนกัน”
ในขณะที่สองคนกำลังคุยกัน ก็ได้ยินคนที่มุงอยู่แถวหน้าพูดขึ้นว่า “ไม่น่าตายเล้ย กำลังท้องอยู่ด้วย” เมื่อได้ยินแบบนั้น เขายิ่งอยากเข้าไปดู เลยใช้ไหวพริบเพื่อเข้าไปดูให้ได้
เขายกมือขึ้นแล้วตะโกนว่า “คนตายเมียผมครับ ขอทางหน่อย!”
เท่านั้นแหละ ผู้คนก็หลีกทางให้เขาเข้าไปดูจุดเกิดเหตุ ภาพที่เขาเห็นแทบช็อค
พี่คนนั้นถามว่า “โห! เลือดสาด สยดสยองเลยเหรอ” ชายคนนั้นก็ตอบว่า “รถชนหมาครับ”
เป็นไงโยม ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน เป็นคนอยู่ดีๆ มีเมียเป็นหมาเฉยเลย เห็นไหม
แหม เกริ่นมาซะยืดยาว มาเข้าประเด็นกันนะโยม ฉบับนี้เราจะพูดถึงภาคอีสานหรือภาคตะวันออกเฉียงเหนือ บางคนบอกว่าชีวิตคนอีสานน่าสงสาร เพราะเศร้าเกือบทั้งวัน ตื่นมาก็เศร้าเลย หกโมงเศร้า เจ็ดโมงเศร้า และจะเศร้านานขนาดไหน ก็เศร้าถึงสิบเอ็ดโมงเศร้า ตอนบ่ายก็หากินลำบากเพราะแล้งเหลือเกิน บ่ายสามโมงแล้ง บ่ายสี่โมงแล้ง บ่ายห้าโมงแล้ง
ที่จริงแล้วออกเสียงผิดนะโยม หกโมงเซ้า หมายถึง หกโมงเช้า ไม่ใช่หกเศร้า บ่ายสามโมงแล้ง หมายถึงบ่ายสามโมงเย็น
หลายคนสงสัยว่าทำไมคนอีสานถึงดั้งแมบ (ไม่มีดั้ง) ที่จริงนะโยม จมูกมีไว้เฉพาะหายใจ ไม่ต้องมีสันเยอะก็ได้ แค่ไว้หายใจก็พอ (ปลอบใจตัวเอง)
ที่คนอีสานไม่มีดั้ง มีการสันนิษฐานว่า บรรพบุรุษของคนภาคอีสานไปไหว้เขาพระวิหาร ไหว้เขาพนมรุ้ง เผอิญเดินไปสะดุดขั้นบันได จมูกกระแทกขั้นบันไดหักดังเปาะ ข้อสันนิษฐานนี้หลักฐานไม่เพียงพอจึงตกไป
ข้อสันนิษฐานต่อไปคือ คนอีสานชอบพูดกดจมูกตัวเอง เช่น ไปไส พ่อใหญ แมใหญ ปิงไก๊
ถ้าภาคกลางก็ออกเสียงแบบปกติ ไม่กดดั้งตัวเอง เช่น ไปไส ออกเสียงไปไหน พ่อใหญ ออกเสียงตา แมใหญ ยาย ปิงไก๊ ไก่ย่าง เฮอะๆ มันก็ไม่น่าจะเกี่ยวกันหรอกนะโยม อาตมาว่า เกี่ยวกับพันธุกรรมมากกว่า คนอีสานจมูกโด่งก็เยอะแยะ
โยมทุกท่าน อีสานเป็นดินแดนที่กว้างใหญ่ มีถึง 20 จังหวัด มีความหลากหลายทางภาษาและวัฒนธรรม คนอีสานเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ถ้าคุยกันถูกคอมักจะผูกเสี่ยวกัน หมายถึงผูกข้อมือเพื่อเป็นเพื่อนรักกัน ดังนั้นเมื่อเข้าอีสานจึงเป็นจุดเริ่มของมิตรภาพ แล้วมิตรภาพจะสิ้นสุดที่ไหน
ก็ที่หนองคายสิโยม เพราะถนนมิตรภาพเริ่มที่สระบุรี สิ้นสุดที่หนองคาย อิอิ มันคนละอย่าง
เมื่อก่อน ถ้าบอกว่าไปอีสาน คนส่วนมากไม่อยากไปเพราะเดินทางลำบาก อาหารการกินหายาก แต่ตอนนี้อีสานเปลี่ยนไป อีสานเป็นเมืองที่น่าไปเยือน เพราะมีความหลากหลายทางวัฒนธรรม มีภาษาที่น่ารัก เมื่อได้ฟังแล้วจะแอบยิ้ม
ยิ่งตอนนี้อาหารอีสานได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก คนที่มีชื่อเสียงก็มีอยู่มากมายทุกวงการ ขนาดวงการพระก็ยังแอบมีกับเขาด้วย อิอิ เขาเอง พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต ลูกอีสาน 100% ชัยภูมิส่งเข้าประกวด
ดังนั้น ถ้าโยมอยากสัมผัสกับวิถีชีวิตที่เป็นธรรมชาติ ชีวิตแบบบ้านๆ ชีวิตที่เกื้อกูลกัน อาตมาว่า คนอีสานมีเกินร้อยเปอร์เซ็นต์ อย่าพึ่งเชื่ออาตมา โยมลองไปสัมผัสด้วยตนเอง แล้วจะรู้ว่า “ชีวิตที่มีความสุขนั้นหาได้ไม่ยาก หากเราเปิดใจรับมัน”
และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ไม่ว่าเราจะอยู่ภาคไหน พูดภาษาอะไร มีวัฒนธรรมแบบไหน แต่สิ่งที่จะทำให้ทุกคนมีรอยยิ้ม มีความสุขคือความดีที่ส่งมอบให้กัน
เจริญพร
คอลัมน์: ธรรมะอมยิ้ม
เรื่อง: พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต ภาพ: ขวัญญาณี ศิรธนอนันต์
All magazine ธันวาคม 2562
