◊แฮ็กเกอร์มหาประลัย◊
……………..

ห้องประชุมกองอำนวยการฝึกกองทัพเรือ 2019

วันที่ 1 เมษายน

“ทั้งหมดตรง”

เสียงออกคำสั่งดังลั่นพร้อมๆ กับนายทหารทุกนายลุกขึ้นยืนตรง เมื่อร่างสูงใหญ่ผึ่งผายของพลเรือเอกปราการ ซึ่งดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารเรือ เดินเข้ามาในห้องบรรยาย

“เชิญนั่งครับ”

แม่ทัพเรือคนที่ 52 ของราชนาวีไทยพูดสั้นๆ ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้เสนาธิการทหารเรือซึ่งรับผิดชอบขั้นตอนวางแผนการทดสอบกำลังรบทางทะเลและจะเป็นผู้บรรยายสรุปในวันนี้

“พร้อมแล้ว เชิญเสธ. ได้เลย จะได้ไม่เสียเวลา”

“ครับผม”

นายพลอาวุโสซึ่งเปรียบเสมือน “สมอง” ของกองทัพเรือตอบรับพร้อมกับก้มศีรษะเล็กน้อย

“ลำดับแรก ผมขออนุญาตเริ่มไฮไลท์ของการฝึก ทร. 2019 ซึ่งก็คือ การฝึกยิงอาวุธปล่อยนำวิถีแบบกวางโจว 802 เป็นการฝึกเพื่อให้ทราบถึงขีดความสามารถที่แท้จริงของอาวุธปล่อยนำวิถีรุ่นนี้ และทดสอบโอกาสในการตรวจพบหรือ Probability of Detection ของอาวุธปล่อยฯ กรณียิงเป้าพื้นน้ำระยะไกลและเป้าอยู่ในสภาวะเคลื่อนที่โดยอิสระเหมือนเรือผิวน้ำลำหนึ่งไม่ใช่เป้าตรึงอยู่กับที่เหมือนในอดีตที่ผ่านมา

นอกจากนี้ การยิงครั้งนี้ยังเป็นการฝึกเพื่อทดสอบการปฏิบัติตามหลักนิยมการโจมตีเป้าหมายด้วยอาวุธปล่อยพื้น-สู่-พื้น ในระยะพ้นขอบฟ้าด้วยวิธีการชี้เป้าหมายจากหน่วยชี้เป้า รวมทั้งเพื่อทดสอบการทำงานของระบบควบคุมการยิงและลูกอาวุธปล่อยฯ ทั้งการโคจรและการทำงานในขั้นตอนการทำลายตัวเองของอาวุธปล่อยฯ เพื่อใช้ในการโจมตีเป้าพื้นน้ำระยะไกล”

“ขอบคุณสำหรับข้อมูลเบื้องต้น”

พลเรือเอกปราการพยักหน้าอีกครั้งก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แสดงความสนใจ

“หน่วยฝึกวางแผนการปฏิบัติไว้อย่างไร เตรียมอาวุธปล่อยไว้กี่ลูก”

“สองลูกครับ”

เสนาธิการทหารเรือตอบทันที

“เรากำหนดให้เรือหลวงนครราชสีมาเป็นเรือยิง โดยเฉพาะทำการฝึกยิงอาวุธปล่อยฯ จำนวน 1 ลูก และติดตั้งลูกสำหรับยิงสำรอง จำนวน 1 ลูกต่อเป้า ที่กรมอู่ทหารเรือสร้างขึ้นและติดตั้งอุปกรณ์สะท้อนคลื่นเรดาร์หรือ Radar Reflector ทั้งนี้เรือหลวงนครราชสีมาทำการยิงแบบยิงตรงมีหน่วยชี้เป้าที่ระยะยิง 60 ไมล์ทะเล ด้วยเครื่องควบคุมการยิงแบบเอสเอ็มซี. และระบบอำนวยการรบไชนีส ดราก้อน-82”

“เรือยิงจะล็อคออนเป้ายังไง”

“ศูนย์ยุทธการของนครราชสีมาจะใช้ข้อมูลเป้าจากภายนอก ได้แก่ เรือหรืออากาศยาน ในลักษณะการชี้เป้าจากหน่วยชี้เป้า ซึ่งจะลาดตระเวนค้นหาแล้วระบุตำบลที่สุดท้ายก่อนจะส่งข้อมูลกลับมาที่เรือ โดยในการฝึกยิงอาวุธปล่อยฯ หากลูกสำหรับยิงจริงพลาดเป้าหมายหรือทำงานไม่สมบูรณ์ให้ยิงลูกสำรองซ้ำเป้าหมายได้ทันที”

พลเรือเอกปราการยิ้มเล็กน้อย

“ถ้ากรมสรรพวุธกับกรมอิเล็กทรอนิกส์ทดสอบระบบการทำงานของกวางโจว 802 อย่างละเอียดแล้ว ผมว่าลูกสำรองคงไม่มีโอกาสได้ยิงหรอก”

“หน่วยเทคนิคมั่นใจครับ”

พลเรือโทอุดม เจ้ากรมสรรพวุธพูดด้วยเสียงหนักแน่นขณะที่สบตากับ ผบ.ทร.

“เราเช็คสภาพของกวางโจว 802 ทุกระยะและเก็บมันไว้ในคลังที่มีสภาวะแวดล้อมตามที่กองทัพจีนซึ่งเป็นผู้ผลิตกำหนดทุกประการ ผมจึงกล้ายืนยันว่าจะไม่มีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นอย่างแน่นอน”

“ขอบคุณมาก”

พลเรือเอกปราการมีสีหน้าพึงพอใจก่อนจะเปลี่ยนสายตากลับไปยังเสนาธิการทหารเรือ

“สนามยิงและกำลังที่เข้าร่วมการฝึกล่ะ”

“เราจะใช้พื้นที่ฝั่งทะเลอันดามัน ด้านตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะภูเก็ตเป็นสนามยิงครับ”

อีกฝ่ายตอบ

“กำลังที่เข้าร่วมการฝึกจะจัดตั้งเป็นหมวดเรือฝึกยิงอาวุธปล่อยนำวิถี หรือ มวฝอ.-62 โดยมี ผบ. กองเรือพิฆาต เป็นผู้บังคับหมวดเรือ โดยกำลังที่เข้าร่วมการฝึกฯ ประกอบด้วยเรือและอากาศยานทั้งหมดที่เข้าร่วมการฝึกภาคสนามและภาคทะเล ในการฝึก ทร.2019 พื้นที่ฝั่งทะเลอันดามัน”

“เราใช้อะไรเป็นเกณฑ์ในการกำหนดพื้นที่สนามยิง”

“ข้อพิจารณาแรกก็คือ พื้นที่นั้นต้องอยู่ในเขตเศรษฐกิจจำเพาะของไทย ขอบเขตพื้นที่ต้องครอบคลุมพื้นที่อันตรายและอันตรายเด็ดขาด พื้นที่สนามยิงต้องอยู่ในบริเวณซึ่งการคมนาคมที่ไม่คับคั่ง โดยเปรียบเทียบจากข้อมูล AIS Tracking ของไอเอ็มโอ และกรมอุทกศาสตร์ครับ”

สายตาของพลเรือเอกปราการจ้องเขม็งไปยังแผนที่ทะเลอันดามันซึ่งปรากฏบนจอภาพ

“เรื่องสนามยิงนี้สำคัญมากนะ เพราะเกี่ยวกับความปลอดภัย ซึ่งถือเป็นเรื่องสำคัญที่สุดและเราจะพลาดไม่ได้เลย”

“ผมทราบครับ”

เสนาธิการทหารเรือพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“ด้วยเหตุนี้เราจึงกำหนดมาตรการด้านการรักษาความปลอดภัยสนามยิงอย่างรัดกุม ประกอบด้วยการออกประกาศชาวเรือ/NOTAM และกำหนดเรือหลวงพิษณุโลกเป็น ผบ. หมู่เรือตรวจสอบและรักษาความปลอดภัยสนามยิง เพื่อแจ้งเตือนและกำหนดให้เรือต่างๆ ให้ออกจากสนามยิงก่อนทำการยิง แบ่งพื้นที่ตรวจสอบสนามยิงเป็น 4 พื้นที่ นามเรียกขาน พื้นที่อัลฟ่า บราโว่ โรเมโอ แทงโก้

นอกจากนี้ ในส่วนความปลอดภัยของเรือยิงมีการศึกษาเตรียมการปฏิบัติ หากมีข้อขัดข้องที่จะเกิดขึ้นจากการทำการยิง กรณียิงพลาดและกรณียิงไม่ออก รวมทั้งเฝ้าระวังความปลอดภัยของหมู่เรือฝึกยิงอาวุธปล่อยนำวิถี โดยศึกษาเตรียมการแนวทางกรณีลูกอาวุธปล่อยฯ ไม่โคจรตามแผนการยิง และกรณีลูกอาวุธปล่อยฯ พลาดเป้าและไม่ทำลายตนเอง”

และนอกจากใช้เรือผิวน้ำตรวจสอบพื้นที่แล้ว เรายังจะใช้เครื่องบินลาดตระเวน 4 ลำ ขึ้นลาดตระเวนครอบคลุมพื้นที่ทำการฝึกยิง โดยส่งมอบเป้าที่ตรวจพบว่าอยู่ในสนามยิงให้กับเรือหลวงพิษณุโลก ดำเนินการแจ้งเรือซึ่งทำหน้าที่หัวหน้าพื้นที่ทั้ง 4 พื้นที่ ดำเนินการแจ้งให้เป้าออกจากพื้นที่ทำการยิงต่อไป

ส่วนเรือในหมู่เรือ รปภ. สนามยิงจะเริ่มทำการไล่เป้าเรือที่อยู่ในพื้นที่ทำการยิง ก่อนทำการยิง 2 ชั่วโมง และเมื่อสนามยิงปลอดภัยแล้ว หมู่เรือ รปภ. จะออกมาวางตัวนอกพื้นที่อันตรายตามที่เรือหลวงพิษณุโลกกำหนด

ทั้งนี้ ผบ. หมู่เรือตรวจสอบและรักษาความปลอดภัยสนามยิงจะรายงานสรุปสถานการณ์โดยรวมตามพื้นที่ต่างๆ ทุก 15 นาที และให้ยืนยันความปลอดภัยของสนามยิงให้ ผบ.หมวดเรือฝึกทราบทุก 5 นาที ตั้งแต่เวลา 09.00 น. เป็นต้นไป จนถึงเวลาก่อนเรือหลวงนครราชสีมาเริ่มทำการยิง 3 นาที หน่วยชี้เป้าจะส่งตำบลที่เป้าครั้งสุดท้ายให้กับเรือยิง

“ฟังดูดีมากและสมบูรณ์ครบถ้วนทุกอย่าง”

แม่ทัพเรือคนที่ 52 เอ่ยชมจากใจจริง ทำให้ผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่ายยิ้มออกมาได้

“พวกเราคงรู้นะว่างานนี้ไม่ใช่แค่การฝึกยิงอาวุธปล่อยเพื่อแสดงศักยภาพของกองทัพเรือเท่านั้น แต่ยังเชื่อมโยงไปถึงกิจการระหว่างประเทศ และการถ่วงดุลอำนาจทางการเมืองระหว่างภูมิภาคนี้กับมหาอำนาจตะวันตกอีกด้วย”

“ผู้บัญชาการพูดถูกครับ”

เจ้ากรมยุทธการทหารเรือตอบรับ

“เพราะอาวุธปล่อยกวางโจว 802 ผลิตจากสาธารณรัฐประชาชนจีน ซึ่งกำลังสร้างสัมพันธ์ที่แนบแน่นกับรัฐบาลไทยทั้งในด้านเศรษฐกิจการค้าและการทหาร การที่เราทดสอบอาวุธที่ผลิตจากแผ่นดินใหญ่ย่อมส่งผลถึงท่าทีของชาติตะวันตกไม่มากก็น้อย”

“อีกไม่กี่วันหมู่เรือฝึกนักเรียนนายเรือของเราก็จะเดินทางไปถึงเมืองจีนครับ”

พลเรือโทสุชาติ ผู้บัญชาการโรงเรียนนายเรือ เสริมขึ้น

“วันอังคารที่ 23 เมษายนนี้เป็นวันครบรอบ 70 ปีการสถาปนากองทัพเรือ สาธารณรัฐประชาชนจีนกองทัพประชาชนจีน ซึ่งทางปักกิ่งจัดขบวนเรือสวนสนามบริเวณน่านน้ำท่าเรือเมืองชิงเต่า ทางภาคเหนือ งานนี้เป็นการอวดแสนยานุภาพกองเรือรบ 32 ลำ เครื่องบินรบอีก 39 ลำ ร่วมในพิธีสวนสนามทางทะเล กองเรือรบประกอบด้วย เรือบรรทุกเครื่องบินลำแรกของประเทศ เรือดำน้ำรุ่นใหม่ เรือพิฆาต และเรือฟริเกต รวมถึงเครื่องบินขับไล่อีกจำนวนหนึ่ง”

“หมู่เรือฝึกนักเรียนนายเรือจะเข้าร่วมงานนี้ด้วยใช่มั้ย”

“ใช่ครับ”

พลเรือโทสุชาติตอบ

“กองทัพจีนได้เชื้อเชิญพันธมิตรจากหลายประเทศเข้าร่วมงานด้วย ไล่ตั้งแต่รัสเซีย เวียดนาม อินเดีย ไทย ออสเตรเลีย และญี่ปุ่น แต่ไม่มีกองเรือหรือเจ้าหน้าที่จากสหรัฐฯ เข้าร่วมงาน ที่น่าสนใจเป็นพิเศษก็คือผู้ได้รับเชิญเข้าร่วมเฉลิมฉลองครบรอบ 70 ปีกองทัพเรือจีน คือนายพลเรือคิม เมียง ซิค ผู้บัญชาการกองทัพเรือของเกาหลีเหนือครับ”

“แล้วคุณไม่ไปหรือ”

ผบ.ทร. ถามเหมือนสัพยอก

“ไปครับ สัปดาห์หน้าผมจะบินตามไปลงเรือฝึกที่เมืองชิงเต่าครับ”

“ขออนุญาตครับ”

เสนาธิการทหารเรือแทรกเข้ามาด้วยน้ำเสียงเป็นงานเป็นการ

“ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ผมยังไม่ได้เรียนให้ผู้บัญชาการทราบ”

“เชิญว่ามาเลย”

“ในการฝึกครั้งนี้ กองทัพเรือจีนได้ส่งเครื่องบินขับไล่แบบไชนีส แร็ปเตอร์ เข้ามาร่วมเป็นกรณีพิเศษในฐานะหมู่บินสังเกตการณ์และสนับสนุนการฝึก ทร. 2019 จำนวน 2 เครื่อง”

“ไชนีส แร็ปเตอร์งั้นหรือ”

ผบ.ทร. ทวนคำ

“คงเป็นรุ่นที่ลอกแบบมาจากแร็ปเตอร์ของค่ายตะวันตกใช่มั้ย”

“ถูกต้องครับ เครื่องขับไล่แร็ปเตอร์มีทั้งแบบ 2 ที่นั่ง และที่นั่งเดี่ยว เวลานี้ทั้งสองลำมาถึงสนามบินภูเก็ตเรียบร้อยแล้ว!”

 

ศูนย์ปฏิบัติการกองทัพเรือส่วนหน้า

จังหวัดภูเก็ต เวลา 10.00 น.

“นี่เป็นข้อมูลล่าสุดที่กลุ่มโอเชียน สเตจดิ้ง โฆษณาชวนเชื่อทางเว็บไซต์ยืนยันว่าการสร้างที่พักอาศัยเพื่อรวมตัวเป็นชุมชนกลางทะเลสามารถกระทำได้โดยไม่ผิดกฎหมาย”

นายทหารการข่าวแจ้งกับธงอินทร์

“เท่าที่เราตรวจพบจากภาพถ่ายดาวเทียมและเครื่องบินลาดตระเวน ขณะนี้มีเรือนพักลอยน้ำก่อสร้างไปแล้ว 5 หลัง โดยบริษัทที่รับงานนี้คือ แบล็คโฮลดิ้ง ซึ่งสำนักงานใหญ่อยู่ในกรุงเทพมหานคร แต่มีสาขาอยู่ที่อำเภอป่าตอง จังหวัดภูเก็ต”

“ดูจากรูปแล้ว ขนาดของที่พักไม่ใหญ่มากเท่าไหร่”

ธงอินทร์พูดจากสิ่งที่เห็น

“ใช่ครับ ถ้าเทียบกับคอนโดฯ ก็ประมาณห้องสูทไม่ใช่ห้องสตูดิโอ”

“คุณต้องการให้เราทำอะไร”

คมจักรซึ่งยืนอยู่ข้างธงอินทร์สอดขึ้นมาด้วยคำถาม ทำให้นายทหารการข่าวซึ่งมียศน้อยกว่าสะดุ้งเล็กน้อย

“ไม่ใช่ผมครับ แต่เป็นหน่วยเหนือ”

“ก็นั่นแหละ ที่ถามเพราะผมยังไม่เห็นคำสั่งแต่อยากรู้จะได้เตรียมตัวไม่แพง”

“เตรียมตัวไม่แพง…”

                 ผู้มียศน้อยกว่าทำหน้างง ๆ

“หมายความว่าไงครับ ผมไม่เข้าใจ”

“เตรียมตัวไม่แพงก็คือเตรียมตัวถูก มันเป็นมุขไงล่ะ”

“เฉยๆ เถอะน่า”

ธงอินทร์กระทุ้งศอกใส่เพื่อน

“เขากำลังจะบอกเราอยู่นี่ไง อย่าชักใบให้เรือเสียหน่อยเลย”

“ใบอะไรกัน สมัยนี้เรือเค้าไม่ใช้ใบกันแล้ว”

คมจักรเถียง

“ยิ่งถ้าอยากทันสมัยก็ต้องใช้ไฟฟ้าในการขับเคลื่อนเหมือนกับเรือโดยสารคลองแสนแสบที่ใช้เครื่องยนต์ไฟฟ้าตามที่นายกฯ ให้นโยบาย”

นายทหารการข่าวหัวเราะออกมานิดหนึ่ง ก่อนจะกล่าวอย่างเป็นงานเป็นการ

“ภารกิจที่หน่วยเหนือแจ้งมาก็คือ การจัดทีมขึ้นไปพิสูจน์ทราบที่พักกลางทะเลในทางลับเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าบนนั้นมีอะไรแอบแฝงอยู่หรือไม่นอกเหนือไปจากการใช้เป็นที่พักอาศัยตามที่โฆษณา”

“ไม่มีปัญหา งานหมูๆ”

คมจักรพูดหน้าตาเฉย

“ขอให้มีเรือโฉบไปแถวนั้นเพื่อปล่อยเรากับมนุษย์กบซึ่งเป็นแบ็คอัพลงน้ำ แล้วรับกลับเมื่อเสร็จภารกิจเท่านั้นเป็นพอ”

“ได้ครับ ผมจะประสานไปยังฝ่ายแผนให้จัดเรือและกำลังพลสนับสนุนตามที่พี่ต้องการครับ”

“คืนนี้เลยนะ”

คมจักรตบหลังอีกฝ่ายอย่างแรง

“พี่บ้านไกลเวลาน้อย เสร็จงานแล้วต้องรีบกลับไปหาแฟน”

“แฟนพี่อยู่ที่ไหนครับ”

“อยู่ที่นี่”

ว่าแล้วก็ชี้ไปที่หน้าอกเบื้องซ้าย

“ไม่ว่าจะไปที่ไหน น้องปอซึ่งเป็นคนที่พี่รักจะอยู่ในใจเสมอ”

“ไปได้แล้ว”

ธงอินทร์คว้าคอคมจักร

“นายควรจะไปศึกษาแบบแปลนบ้านลอยน้ำที่จะแทรกซึมให้มั่นใจแทนที่จะมัวพูดอะไรเหลวไหลแบบนี้”

“เฮ้ย… อย่าดึงสิเพื่อน ไม่รู้หรือว่านายกำลังจะทำให้เครื่องแบบของฉันยับหมด”

คมจักรโวยลั่นแต่ก็ยอมเดินตามธงอินทร์ไปโดยดี ขณะที่นายทหารการข่าวอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มพร้อมกับโคลงศีรษะในอากัปกิริยาของนาวาโทซึ่งทันเห็นกันในโรงเรียนนายเรือเมื่อสิบปีก่อน

“เจอกันทีไร ลูกพี่เราไม่เคยเปลี่ยนเลย”

เขารำพึงกับตนเอง

และหากนายทหารการข่าวมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในช่องทางเดินที่เชื่อมต่อกับห้องยุทธการ เขาก็จะรู้ว่านอกจากจะไม่เปลี่ยนนิสัยแล้ว ความเจ้าชู้ของคมจักรซึ่งเป็นสามสมอรุ่นพี่กลับเพิ่มขึ้นจากเดิมหลายเท่า เพราะในทันที่มองเห็นสาวสวยหน้าผ่องเป็นยองใย เกล้าผมเรียบร้อยสวมชุดนักบินแปลกตาเดินสวนทางมาแต่ไกล คมจักรก็ชะงักฝีเท้าทันควัน

“ว้าว… นักบินหญิงของจีน”

“แล้วไง”

ธงอินทร์ย้อนถาม

“นายไปก่อน ฉันขอคุยกับหล่อนสักนิด”

“ไม่ได้”

“5 นาทีเท่านั้น”

“ไม่ตกลง”

ธงอินทร์สั่นศีรษะอีกครั้ง

“3 นาที”

“โนเวย์”

“งั้นกูเดินชนเลย”

ขาดคำคมจักรก็แกล้งไม่หลบทางแล้วก้าวเข้าไปกระแทกไหล่หญิงสาวซึ่งกำลังเดินสวนมาอย่างถนัดถนี่

“โอ๊ะ… ขอโทษครับ”

คมจักรแกล้งร้องอุทานดังๆ

“ผมมัวแต่ใจลอยคุยกับเพื่อน เลยไม่ทันเห็นว่ามีสาวสวยเดินสวนมา”

“ไม่เป็นไรค่ะ ผู้พัน”

ภาษาไทยชัดเจนหลุดจากปากของอีกฝ่าย

“ฉันจะถือว่าเป็นความซุ่มซ่ามโดยบังเอิญแบบไม่เจตนาก็แล้วกัน”

“ถ้าผมเดาไม่ผิดจากชุดที่ใส่อยู่ คุณเป็นนักบินจีนใช่มั้ยครับ”

“ใช่ค่ะ”

อีกฝ่ายตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ฉันถูกส่งมาปฏิบัติภารกิจพิเศษที่นี่พร้อมกับเพื่อนอีกคนหนึ่งในฐานะนักบินเครื่องขับไล่ ไชนีส แร็ปเตอร์”

“เหมาะเลยครับ เพราะผมก็เป็นนักบินเหมือนกัน ขับได้ทั้ง ฮ. และเครื่องปีกนิ่ง”

คมจักรยิ้มแป้นก่อนจะยื่นมือให้

“ผมนาวาโทคมจักรครับ… ส่วนคุณ….”

“หลินชินเสียงค่ะ”

หล่อนบีบมือตอบ

“เรือเอกหญิงหลินชินเสียงแห่งฝูงบินขับไล่ที่ 2 กองบินนาวี”

“นี่เพื่อนผมครับ นาวาโทธงอินทร์”

แนะนำเสร็จคมจักรก็พูดหน้าตาเฉย

“นายไปดูแปลนบ้านลอยน้ำคนเดียวก็แล้วกัน ฉันมีเรื่องต้องคุยกับผู้กองหลิน เสร็จธุระแล้วจะตามไป”

“สวัสดีครับ”

ธงอินทร์ยิ้มให้หล่อน ขณะที่บีบมือนายทหารต่างชาติซึ่งเป็นเพศตรงข้ามเบาๆ

“คุณต้องระวังตัวนิดนึงนะครับ เพื่อนผมคนนี้ไม่ธรรมดา”

“ฉันทราบค่ะ”

หญิงสาวหัวเราะออกมาเป็นครั้งแรก

“สัญชาตญาณของฉันบอกให้รู้ว่าผู้พันท่านนี้เป็นคนยังไง”

“แล้วกัน”

คนที่ถูกพาดพิงอุทาน

“อย่าเพิ่งตัดสินผมในเวลาเพียงสั้นๆ สิครับ ถ้าเราได้ดื่มกาแฟสักถ้วยผู้กองจะรู้ว่าธาตุแท้ของผมเป็นอย่างไร”

“อย่าให้นานนักนะเพื่อน เรามีงานต้องทำ”

ธงอินทร์เตือน

“ฉันรู้หรอกน่า… นายไปก่อนเสร็จธุระแล้วจะตามไป”

ว่าแล้วคมจักรก็ผายมือไปทางขวา

“เชิญทางนี้ครับ ผู้กองคงไม่รู้ว่าในฐานทัพของเรามีร้านกาแฟสวยๆ ไม่แพ้สตาร์บัคส์หรืออะเมซอน แถมยังฟรีไวไฟอีกต่างหาก”

หลินชินเสียงแห่งกองบินนาวีสาธารณประชาชนจีนเดินตามนายทหารชาวไทยอย่างว่าง่าย โดยไม่รู้เลยว่าการบินในภารกิจพิเศษของตนเองซึ่งกำลังจะมาถึงใน 72 ชั่วโมงข้างหน้าจะมีบางสิ่งที่คาดไม่ถึงรออยู่…

 

ทะเลอันดามัน

วัน ว.+7

มันเป็นเวลา 09.30 น. ขณะที่เฮลิคอปเตอร์แบบ “ซีฮอว์ก” ของกองทัพเรือลำแรกลดระดับลงสู่พื้นดาดฟ้าของเรือหลวงจักรีนฤเบศร ขณะที่ลำสองบินวนรอเวลาที่จะตามมาลงจอดบนดาดฟ้าของเรือบรรทุกเฮลิคอปเตอร์เพียงหนึ่งเดียวของราชนาวีไทย ซึ่งอยู่ในฐานะ “เรือธง” ของกองเรือเฉพาะกิจที่เข้าร่วมในการฝึก ทร. 2019 อันเป็นการซ้อมรบทางทะเลที่จัดให้มีขึ้นเพื่อตรวจสอบความพร้อมตามแผนป้องกันประเทศ

หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจ เมื่อใบพัดของซีฮอว์กซึ่งหมุนจี๋เริ่มช้าลงจนกระทั่งหยุดนิ่งพร้อมกับเสียงเครื่องยนต์ที่เคยแผดกระหึ่มจางหายไป

ร่างสูงใหญ่ในเครื่องแบบสีขาวของพลเรือเอกปราการ กลยุทธ ผู้บัญชาการทหารเรือซึ่งยืนอยู่หน้าแถวนายทหารชั้นนายพลกว่า 20 นาย ก็เดินเข้าไปรับคณะผู้มาเยือนที่ก้าวลงมาจากห้องโดยสาร

“สวัสดีครับท่านนายกฯ…  สวัสดีครับท่านรัฐมนตรีกลาโหม”

พลเรือเอกปราการกล่าวขณะที่ยกมือขึ้นวันทยาหัตถ์อย่างแข็งแรง

“ในนามของกองทัพเรือ ขอต้อนรับสู่เรือบรรทุกเฮลิคอปเตอร์ของราชนาวี พวกเรารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านนายกฯ และรัฐมนตรีกลาโหมพร้อมคณะกรุณาสละเวลาเดินทางมาตรวจเยี่ยมการฝึกประจำปีของกองทัพเรือในวันนี้”

“ขอบคุณมาก”

หัวหน้าคณะพิทักษ์ความมั่นคงแห่งชาติซึ่งดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีหลังการ

ยึดอำนาจ พูดพลางยกมือไหว้เพื่อรับการแสดงความเคารพที่อีกฝ่ายมอบให้

“นี่เป็นครั้งที่สองในชีวิตของผมสำหรับการลงเรือรบ หลังจากปีก่อนผมได้มาเป็นประธานการสวนสนามทางเรือในงาน 60 ปีอาเซียน เพียงแต่วันนี้เป็นการบินออกจากฝั่งมาลงเรือไม่ใช่นั่งรถไปลงเรือที่จอดเทียบเท่าเหมือนครั้งที่แล้ว”

“เชิญท่านนายกฯ และคณะเข้าไปที่ห้องรับรองได้เลยครับ”

พลเรือเอกปราการพูดพร้อมกับผายเมือไปทางขวา

“เสนาธิการทหารเรือซึ่งเป็นผู้อำนวยการฝึกพร้อมแล้วที่จะบรรยายสรุปให้ฟังเกี่ยวกับกำหนดการสาธิตการซ้อมรบที่จะแสดงให้ชมในวันนี้”

“ขอบคุณมาก ผู้บัญชาการ”

อดีตผู้บัญชาการทหารบกซึ่งตัดสินใจนำกำลังเข้ายึดอำนาจเพื่อแก้ปัญหาความขัดแย้งของคนในชาติเมื่อ 5 ปีก่อนโบกมือทักทายผู้สื่อข่าวสายทหารขณะที่เดินตามแม่ทัพเรือไปยังห้องรับรองภายในเรือ

“วันนี้ดีจัง สื่อไม่มาตอแยกับผม ถ้าได้แบบนี้ทุกวันก็เยี่ยมไปเลย”

นายกฯ เปรยขึ้นเบา ๆ

“ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะครับ”

“ช่วงนี้ผมไม่มีอะไรน่าสนใจ ไม่เหมือนกับท่านรองนายกฯ และรัฐมนตรีกลาโหม”

นายกฯ อมยิ้มขณะที่บุ้ยใบ้ไปทางด้านหลัง

“คุณดูซิ สื่อกำลังรุมท่านรองฯ ยังกะแฟนคลับรุมณเดชน์ไม่มีผิด”

ทุกอย่างเป็นไปตามที่ผู้นำรัฐบาลพูดไม่มีผิด เพราะในเวลาเดียวกันนั้นเอง ไมค์นับสิบอันจากนักข่าวทั้งหญิงและชายถูกยื่นเข้าใส่รองนายกฯ และรัฐมนตรีกลาโหมซึ่งกำลังเดินอุ้ยอ้ายมาบนดาดฟ้าเป็นผลมาจากอายุและสุขภาพในปัจจุบัน

“ท่านคะ เรื่องบิ๊กโจโจ้ซึ่งเป็นนายตำรวจที่ใกล้ชิดกับท่านไปถึงไหนแล้วคะ”

“ข่าวที่ว่าผู้การโจโจ้ลาพักร้อนไปเยี่ยมเมืองคาวบอยที่เท็กซัสจริงเท็จแค่ไหนครับ”

“จะมีการสอบข้อเท็จจริงตามที่ลือกันหรือเปล่าครับท่าน”

เสียงเซ็งแซ่ฟังแทบไม่ได้ศัพท์ขณะที่คนที่รุมทำหน้ายู่ยี่ก่อนจะร้องออกมาด้วยน้ำเสียงที่บอกให้รู้ว่าพยายามระงับอารมณ์อย่างเต็มที่

“แล้วกัน… ให้มันรู้จักกาลเทศะบ้างสิคุณ”

รองนายกฯ และรัฐมนตรีกลาโหมยกมือขึ้นปัดไปมาเหมือนไล่ยุง

“วันนี้เรามาดูทหารเรือยิงจรวด มาถามอะไรเรื่องตำรวจโดนย้าย เดี๋ยวก็ตกงานกันหมดหรอก !”

 

ศูนย์ยุทธการเรือหลวงนครราชสีมา

5 นาทีก่อนเวลายิงอาวุธปล่อย

“นายกฯ กับรัฐมนตรีกลาโหมอยู่บนเรือจักรีฯ เรียบร้อยแล้วครับ”

ผู้บังคับการเรือรายงานกับพลเรือตรีชาญชัย ผู้บัญชาการกองเรือพิฆาตซึ่งทำหน้าที่ผู้บังคับหมวดเรือฝึก

“ขณะนี้ ฮ. ตรวจผลการยิงกำลังบินอยู่เหนือเป้าหมายในระยะสูง 3,000 ฟุต”

พลเรือตรีชาญชัยพยักหน้าก่อนจะย้อนถาม

“สัญญาณภาพมาหรือยัง”

“มาแล้วครับ”

นายทหารสื่อสารตอบ

“เราเชื่อมต่อสัญญาณไปยังเรือจักรีฯ แล้ว ทุกคนที่อยู่ในห้องรับรองจะมองเห็นภาพพร้อมกับเราในแบบเรียลไทม์”

“ขอคำยืนยันความปลอดภัยสนามยิง”

“คอนเฟิร์มครับ… ออลเคลียร์ !”

ต้นเรือร้องตอบ

“ขอทราบสถานะอาวุธปล่อย”

“ทุกระบบพร้อมครับ”

นายทหารอิเลคทรอนิกส์ตอบมา

“เรดาร์ควบคุมการยิงจับเป้าได้แล้วและป้อนพิกัดให้กวางโจว 802 เรียบร้อย”

“แจ้งไปยังเรือจักรี… อาวุธพร้อมยิง!”

“ครับผู้การ!”

 

******************************

 


 อ่านทุกตอนคลิ๊กที่รูป 

1 ความคิดเห็น

  1. 555 ทำไมอ่านตอนนี้แล้วขำ

    ว่าแต่ภารกิจที่แล้วคือพลาด แล้วตัดจบเลยอะนะ เปลี่ยนภารกิจใหม่ ผมตามเนื้อเรื่องแทบไม่ทัน 55

ทิ้งคำตอบไว้

กรุณาใส่ความคิดเห็นของคุณ!
กรุณาใส่ชื่อของคุณที่นี่