◊แฮ็กเกอร์มหาประลัย◊
……………..
ห้องประชุมกองอำนวยการฝึกกองทัพเรือ 2019
วันที่ 1 เมษายน
“ทั้งหมดตรง”
เสียงออกคำสั่งดังลั่นพร้อมๆ กับนายทหารทุกนายลุกขึ้นยืนตรง เมื่อร่างสูงใหญ่ผึ่งผายของพลเรือเอกปราการ ซึ่งดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารเรือ เดินเข้ามาในห้องบรรยาย
“เชิญนั่งครับ”
แม่ทัพเรือคนที่ 52 ของราชนาวีไทยพูดสั้นๆ ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้เสนาธิการทหารเรือซึ่งรับผิดชอบขั้นตอนวางแผนการทดสอบกำลังรบทางทะเลและจะเป็นผู้บรรยายสรุปในวันนี้
“พร้อมแล้ว เชิญเสธ. ได้เลย จะได้ไม่เสียเวลา”
“ครับผม”
นายพลอาวุโสซึ่งเปรียบเสมือน “สมอง” ของกองทัพเรือตอบรับพร้อมกับก้มศีรษะเล็กน้อย
“ลำดับแรก ผมขออนุญาตเริ่มไฮไลท์ของการฝึก ทร. 2019 ซึ่งก็คือ การฝึกยิงอาวุธปล่อยนำวิถีแบบกวางโจว 802 เป็นการฝึกเพื่อให้ทราบถึงขีดความสามารถที่แท้จริงของอาวุธปล่อยนำวิถีรุ่นนี้ และทดสอบโอกาสในการตรวจพบหรือ Probability of Detection ของอาวุธปล่อยฯ กรณียิงเป้าพื้นน้ำระยะไกลและเป้าอยู่ในสภาวะเคลื่อนที่โดยอิสระเหมือนเรือผิวน้ำลำหนึ่งไม่ใช่เป้าตรึงอยู่กับที่เหมือนในอดีตที่ผ่านมา
นอกจากนี้ การยิงครั้งนี้ยังเป็นการฝึกเพื่อทดสอบการปฏิบัติตามหลักนิยมการโจมตีเป้าหมายด้วยอาวุธปล่อยพื้น-สู่-พื้น ในระยะพ้นขอบฟ้าด้วยวิธีการชี้เป้าหมายจากหน่วยชี้เป้า รวมทั้งเพื่อทดสอบการทำงานของระบบควบคุมการยิงและลูกอาวุธปล่อยฯ ทั้งการโคจรและการทำงานในขั้นตอนการทำลายตัวเองของอาวุธปล่อยฯ เพื่อใช้ในการโจมตีเป้าพื้นน้ำระยะไกล”
“ขอบคุณสำหรับข้อมูลเบื้องต้น”
พลเรือเอกปราการพยักหน้าอีกครั้งก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แสดงความสนใจ
“หน่วยฝึกวางแผนการปฏิบัติไว้อย่างไร เตรียมอาวุธปล่อยไว้กี่ลูก”
“สองลูกครับ”
เสนาธิการทหารเรือตอบทันที
“เรากำหนดให้เรือหลวงนครราชสีมาเป็นเรือยิง โดยเฉพาะทำการฝึกยิงอาวุธปล่อยฯ จำนวน 1 ลูก และติดตั้งลูกสำหรับยิงสำรอง จำนวน 1 ลูกต่อเป้า ที่กรมอู่ทหารเรือสร้างขึ้นและติดตั้งอุปกรณ์สะท้อนคลื่นเรดาร์หรือ Radar Reflector ทั้งนี้เรือหลวงนครราชสีมาทำการยิงแบบยิงตรงมีหน่วยชี้เป้าที่ระยะยิง 60 ไมล์ทะเล ด้วยเครื่องควบคุมการยิงแบบเอสเอ็มซี. และระบบอำนวยการรบไชนีส ดราก้อน-82”
“เรือยิงจะล็อคออนเป้ายังไง”
“ศูนย์ยุทธการของนครราชสีมาจะใช้ข้อมูลเป้าจากภายนอก ได้แก่ เรือหรืออากาศยาน ในลักษณะการชี้เป้าจากหน่วยชี้เป้า ซึ่งจะลาดตระเวนค้นหาแล้วระบุตำบลที่สุดท้ายก่อนจะส่งข้อมูลกลับมาที่เรือ โดยในการฝึกยิงอาวุธปล่อยฯ หากลูกสำหรับยิงจริงพลาดเป้าหมายหรือทำงานไม่สมบูรณ์ให้ยิงลูกสำรองซ้ำเป้าหมายได้ทันที”
พลเรือเอกปราการยิ้มเล็กน้อย
“ถ้ากรมสรรพวุธกับกรมอิเล็กทรอนิกส์ทดสอบระบบการทำงานของกวางโจว 802 อย่างละเอียดแล้ว ผมว่าลูกสำรองคงไม่มีโอกาสได้ยิงหรอก”
“หน่วยเทคนิคมั่นใจครับ”
พลเรือโทอุดม เจ้ากรมสรรพวุธพูดด้วยเสียงหนักแน่นขณะที่สบตากับ ผบ.ทร.
“เราเช็คสภาพของกวางโจว 802 ทุกระยะและเก็บมันไว้ในคลังที่มีสภาวะแวดล้อมตามที่กองทัพจีนซึ่งเป็นผู้ผลิตกำหนดทุกประการ ผมจึงกล้ายืนยันว่าจะไม่มีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นอย่างแน่นอน”
“ขอบคุณมาก”
พลเรือเอกปราการมีสีหน้าพึงพอใจก่อนจะเปลี่ยนสายตากลับไปยังเสนาธิการทหารเรือ
“สนามยิงและกำลังที่เข้าร่วมการฝึกล่ะ”
“เราจะใช้พื้นที่ฝั่งทะเลอันดามัน ด้านตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะภูเก็ตเป็นสนามยิงครับ”
อีกฝ่ายตอบ
“กำลังที่เข้าร่วมการฝึกจะจัดตั้งเป็นหมวดเรือฝึกยิงอาวุธปล่อยนำวิถี หรือ มวฝอ.-62 โดยมี ผบ. กองเรือพิฆาต เป็นผู้บังคับหมวดเรือ โดยกำลังที่เข้าร่วมการฝึกฯ ประกอบด้วยเรือและอากาศยานทั้งหมดที่เข้าร่วมการฝึกภาคสนามและภาคทะเล ในการฝึก ทร.2019 พื้นที่ฝั่งทะเลอันดามัน”
“เราใช้อะไรเป็นเกณฑ์ในการกำหนดพื้นที่สนามยิง”
“ข้อพิจารณาแรกก็คือ พื้นที่นั้นต้องอยู่ในเขตเศรษฐกิจจำเพาะของไทย ขอบเขตพื้นที่ต้องครอบคลุมพื้นที่อันตรายและอันตรายเด็ดขาด พื้นที่สนามยิงต้องอยู่ในบริเวณซึ่งการคมนาคมที่ไม่คับคั่ง โดยเปรียบเทียบจากข้อมูล AIS Tracking ของไอเอ็มโอ และกรมอุทกศาสตร์ครับ”
สายตาของพลเรือเอกปราการจ้องเขม็งไปยังแผนที่ทะเลอันดามันซึ่งปรากฏบนจอภาพ
“เรื่องสนามยิงนี้สำคัญมากนะ เพราะเกี่ยวกับความปลอดภัย ซึ่งถือเป็นเรื่องสำคัญที่สุดและเราจะพลาดไม่ได้เลย”
“ผมทราบครับ”
เสนาธิการทหารเรือพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ด้วยเหตุนี้เราจึงกำหนดมาตรการด้านการรักษาความปลอดภัยสนามยิงอย่างรัดกุม ประกอบด้วยการออกประกาศชาวเรือ/NOTAM และกำหนดเรือหลวงพิษณุโลกเป็น ผบ. หมู่เรือตรวจสอบและรักษาความปลอดภัยสนามยิง เพื่อแจ้งเตือนและกำหนดให้เรือต่างๆ ให้ออกจากสนามยิงก่อนทำการยิง แบ่งพื้นที่ตรวจสอบสนามยิงเป็น 4 พื้นที่ นามเรียกขาน พื้นที่อัลฟ่า บราโว่ โรเมโอ แทงโก้
นอกจากนี้ ในส่วนความปลอดภัยของเรือยิงมีการศึกษาเตรียมการปฏิบัติ หากมีข้อขัดข้องที่จะเกิดขึ้นจากการทำการยิง กรณียิงพลาดและกรณียิงไม่ออก รวมทั้งเฝ้าระวังความปลอดภัยของหมู่เรือฝึกยิงอาวุธปล่อยนำวิถี โดยศึกษาเตรียมการแนวทางกรณีลูกอาวุธปล่อยฯ ไม่โคจรตามแผนการยิง และกรณีลูกอาวุธปล่อยฯ พลาดเป้าและไม่ทำลายตนเอง”
และนอกจากใช้เรือผิวน้ำตรวจสอบพื้นที่แล้ว เรายังจะใช้เครื่องบินลาดตระเวน 4 ลำ ขึ้นลาดตระเวนครอบคลุมพื้นที่ทำการฝึกยิง โดยส่งมอบเป้าที่ตรวจพบว่าอยู่ในสนามยิงให้กับเรือหลวงพิษณุโลก ดำเนินการแจ้งเรือซึ่งทำหน้าที่หัวหน้าพื้นที่ทั้ง 4 พื้นที่ ดำเนินการแจ้งให้เป้าออกจากพื้นที่ทำการยิงต่อไป
ส่วนเรือในหมู่เรือ รปภ. สนามยิงจะเริ่มทำการไล่เป้าเรือที่อยู่ในพื้นที่ทำการยิง ก่อนทำการยิง 2 ชั่วโมง และเมื่อสนามยิงปลอดภัยแล้ว หมู่เรือ รปภ. จะออกมาวางตัวนอกพื้นที่อันตรายตามที่เรือหลวงพิษณุโลกกำหนด
ทั้งนี้ ผบ. หมู่เรือตรวจสอบและรักษาความปลอดภัยสนามยิงจะรายงานสรุปสถานการณ์โดยรวมตามพื้นที่ต่างๆ ทุก 15 นาที และให้ยืนยันความปลอดภัยของสนามยิงให้ ผบ.หมวดเรือฝึกทราบทุก 5 นาที ตั้งแต่เวลา 09.00 น. เป็นต้นไป จนถึงเวลาก่อนเรือหลวงนครราชสีมาเริ่มทำการยิง 3 นาที หน่วยชี้เป้าจะส่งตำบลที่เป้าครั้งสุดท้ายให้กับเรือยิง
“ฟังดูดีมากและสมบูรณ์ครบถ้วนทุกอย่าง”
แม่ทัพเรือคนที่ 52 เอ่ยชมจากใจจริง ทำให้ผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่ายยิ้มออกมาได้
“พวกเราคงรู้นะว่างานนี้ไม่ใช่แค่การฝึกยิงอาวุธปล่อยเพื่อแสดงศักยภาพของกองทัพเรือเท่านั้น แต่ยังเชื่อมโยงไปถึงกิจการระหว่างประเทศ และการถ่วงดุลอำนาจทางการเมืองระหว่างภูมิภาคนี้กับมหาอำนาจตะวันตกอีกด้วย”
“ผู้บัญชาการพูดถูกครับ”
เจ้ากรมยุทธการทหารเรือตอบรับ
“เพราะอาวุธปล่อยกวางโจว 802 ผลิตจากสาธารณรัฐประชาชนจีน ซึ่งกำลังสร้างสัมพันธ์ที่แนบแน่นกับรัฐบาลไทยทั้งในด้านเศรษฐกิจการค้าและการทหาร การที่เราทดสอบอาวุธที่ผลิตจากแผ่นดินใหญ่ย่อมส่งผลถึงท่าทีของชาติตะวันตกไม่มากก็น้อย”
“อีกไม่กี่วันหมู่เรือฝึกนักเรียนนายเรือของเราก็จะเดินทางไปถึงเมืองจีนครับ”
พลเรือโทสุชาติ ผู้บัญชาการโรงเรียนนายเรือ เสริมขึ้น
“วันอังคารที่ 23 เมษายนนี้เป็นวันครบรอบ 70 ปีการสถาปนากองทัพเรือ สาธารณรัฐประชาชนจีนกองทัพประชาชนจีน ซึ่งทางปักกิ่งจัดขบวนเรือสวนสนามบริเวณน่านน้ำท่าเรือเมืองชิงเต่า ทางภาคเหนือ งานนี้เป็นการอวดแสนยานุภาพกองเรือรบ 32 ลำ เครื่องบินรบอีก 39 ลำ ร่วมในพิธีสวนสนามทางทะเล กองเรือรบประกอบด้วย เรือบรรทุกเครื่องบินลำแรกของประเทศ เรือดำน้ำรุ่นใหม่ เรือพิฆาต และเรือฟริเกต รวมถึงเครื่องบินขับไล่อีกจำนวนหนึ่ง”
“หมู่เรือฝึกนักเรียนนายเรือจะเข้าร่วมงานนี้ด้วยใช่มั้ย”
“ใช่ครับ”
พลเรือโทสุชาติตอบ
“กองทัพจีนได้เชื้อเชิญพันธมิตรจากหลายประเทศเข้าร่วมงานด้วย ไล่ตั้งแต่รัสเซีย เวียดนาม อินเดีย ไทย ออสเตรเลีย และญี่ปุ่น แต่ไม่มีกองเรือหรือเจ้าหน้าที่จากสหรัฐฯ เข้าร่วมงาน ที่น่าสนใจเป็นพิเศษก็คือผู้ได้รับเชิญเข้าร่วมเฉลิมฉลองครบรอบ 70 ปีกองทัพเรือจีน คือนายพลเรือคิม เมียง ซิค ผู้บัญชาการกองทัพเรือของเกาหลีเหนือครับ”
“แล้วคุณไม่ไปหรือ”
ผบ.ทร. ถามเหมือนสัพยอก
“ไปครับ สัปดาห์หน้าผมจะบินตามไปลงเรือฝึกที่เมืองชิงเต่าครับ”
“ขออนุญาตครับ”
เสนาธิการทหารเรือแทรกเข้ามาด้วยน้ำเสียงเป็นงานเป็นการ
“ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ผมยังไม่ได้เรียนให้ผู้บัญชาการทราบ”
“เชิญว่ามาเลย”
“ในการฝึกครั้งนี้ กองทัพเรือจีนได้ส่งเครื่องบินขับไล่แบบไชนีส แร็ปเตอร์ เข้ามาร่วมเป็นกรณีพิเศษในฐานะหมู่บินสังเกตการณ์และสนับสนุนการฝึก ทร. 2019 จำนวน 2 เครื่อง”
“ไชนีส แร็ปเตอร์งั้นหรือ”
ผบ.ทร. ทวนคำ
“คงเป็นรุ่นที่ลอกแบบมาจากแร็ปเตอร์ของค่ายตะวันตกใช่มั้ย”
“ถูกต้องครับ เครื่องขับไล่แร็ปเตอร์มีทั้งแบบ 2 ที่นั่ง และที่นั่งเดี่ยว เวลานี้ทั้งสองลำมาถึงสนามบินภูเก็ตเรียบร้อยแล้ว!”
ศูนย์ปฏิบัติการกองทัพเรือส่วนหน้า
จังหวัดภูเก็ต เวลา 10.00 น.
“นี่เป็นข้อมูลล่าสุดที่กลุ่มโอเชียน สเตจดิ้ง โฆษณาชวนเชื่อทางเว็บไซต์ยืนยันว่าการสร้างที่พักอาศัยเพื่อรวมตัวเป็นชุมชนกลางทะเลสามารถกระทำได้โดยไม่ผิดกฎหมาย”
นายทหารการข่าวแจ้งกับธงอินทร์
“เท่าที่เราตรวจพบจากภาพถ่ายดาวเทียมและเครื่องบินลาดตระเวน ขณะนี้มีเรือนพักลอยน้ำก่อสร้างไปแล้ว 5 หลัง โดยบริษัทที่รับงานนี้คือ แบล็คโฮลดิ้ง ซึ่งสำนักงานใหญ่อยู่ในกรุงเทพมหานคร แต่มีสาขาอยู่ที่อำเภอป่าตอง จังหวัดภูเก็ต”
“ดูจากรูปแล้ว ขนาดของที่พักไม่ใหญ่มากเท่าไหร่”
ธงอินทร์พูดจากสิ่งที่เห็น
“ใช่ครับ ถ้าเทียบกับคอนโดฯ ก็ประมาณห้องสูทไม่ใช่ห้องสตูดิโอ”
“คุณต้องการให้เราทำอะไร”
คมจักรซึ่งยืนอยู่ข้างธงอินทร์สอดขึ้นมาด้วยคำถาม ทำให้นายทหารการข่าวซึ่งมียศน้อยกว่าสะดุ้งเล็กน้อย
“ไม่ใช่ผมครับ แต่เป็นหน่วยเหนือ”
“ก็นั่นแหละ ที่ถามเพราะผมยังไม่เห็นคำสั่งแต่อยากรู้จะได้เตรียมตัวไม่แพง”
“เตรียมตัวไม่แพง…”
ผู้มียศน้อยกว่าทำหน้างง ๆ
“หมายความว่าไงครับ ผมไม่เข้าใจ”
“เตรียมตัวไม่แพงก็คือเตรียมตัวถูก มันเป็นมุขไงล่ะ”
“เฉยๆ เถอะน่า”
ธงอินทร์กระทุ้งศอกใส่เพื่อน
“เขากำลังจะบอกเราอยู่นี่ไง อย่าชักใบให้เรือเสียหน่อยเลย”
“ใบอะไรกัน สมัยนี้เรือเค้าไม่ใช้ใบกันแล้ว”
คมจักรเถียง
“ยิ่งถ้าอยากทันสมัยก็ต้องใช้ไฟฟ้าในการขับเคลื่อนเหมือนกับเรือโดยสารคลองแสนแสบที่ใช้เครื่องยนต์ไฟฟ้าตามที่นายกฯ ให้นโยบาย”
นายทหารการข่าวหัวเราะออกมานิดหนึ่ง ก่อนจะกล่าวอย่างเป็นงานเป็นการ
“ภารกิจที่หน่วยเหนือแจ้งมาก็คือ การจัดทีมขึ้นไปพิสูจน์ทราบที่พักกลางทะเลในทางลับเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าบนนั้นมีอะไรแอบแฝงอยู่หรือไม่นอกเหนือไปจากการใช้เป็นที่พักอาศัยตามที่โฆษณา”
“ไม่มีปัญหา งานหมูๆ”
คมจักรพูดหน้าตาเฉย
“ขอให้มีเรือโฉบไปแถวนั้นเพื่อปล่อยเรากับมนุษย์กบซึ่งเป็นแบ็คอัพลงน้ำ แล้วรับกลับเมื่อเสร็จภารกิจเท่านั้นเป็นพอ”
“ได้ครับ ผมจะประสานไปยังฝ่ายแผนให้จัดเรือและกำลังพลสนับสนุนตามที่พี่ต้องการครับ”
“คืนนี้เลยนะ”
คมจักรตบหลังอีกฝ่ายอย่างแรง
“พี่บ้านไกลเวลาน้อย เสร็จงานแล้วต้องรีบกลับไปหาแฟน”
“แฟนพี่อยู่ที่ไหนครับ”
“อยู่ที่นี่”
ว่าแล้วก็ชี้ไปที่หน้าอกเบื้องซ้าย
“ไม่ว่าจะไปที่ไหน น้องปอซึ่งเป็นคนที่พี่รักจะอยู่ในใจเสมอ”
“ไปได้แล้ว”
ธงอินทร์คว้าคอคมจักร
“นายควรจะไปศึกษาแบบแปลนบ้านลอยน้ำที่จะแทรกซึมให้มั่นใจแทนที่จะมัวพูดอะไรเหลวไหลแบบนี้”
“เฮ้ย… อย่าดึงสิเพื่อน ไม่รู้หรือว่านายกำลังจะทำให้เครื่องแบบของฉันยับหมด”
คมจักรโวยลั่นแต่ก็ยอมเดินตามธงอินทร์ไปโดยดี ขณะที่นายทหารการข่าวอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มพร้อมกับโคลงศีรษะในอากัปกิริยาของนาวาโทซึ่งทันเห็นกันในโรงเรียนนายเรือเมื่อสิบปีก่อน
“เจอกันทีไร ลูกพี่เราไม่เคยเปลี่ยนเลย”
เขารำพึงกับตนเอง
และหากนายทหารการข่าวมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในช่องทางเดินที่เชื่อมต่อกับห้องยุทธการ เขาก็จะรู้ว่านอกจากจะไม่เปลี่ยนนิสัยแล้ว ความเจ้าชู้ของคมจักรซึ่งเป็นสามสมอรุ่นพี่กลับเพิ่มขึ้นจากเดิมหลายเท่า เพราะในทันที่มองเห็นสาวสวยหน้าผ่องเป็นยองใย เกล้าผมเรียบร้อยสวมชุดนักบินแปลกตาเดินสวนทางมาแต่ไกล คมจักรก็ชะงักฝีเท้าทันควัน
“ว้าว… นักบินหญิงของจีน”
“แล้วไง”
ธงอินทร์ย้อนถาม
“นายไปก่อน ฉันขอคุยกับหล่อนสักนิด”
“ไม่ได้”
“5 นาทีเท่านั้น”
“ไม่ตกลง”
ธงอินทร์สั่นศีรษะอีกครั้ง
“3 นาที”
“โนเวย์”
“งั้นกูเดินชนเลย”
ขาดคำคมจักรก็แกล้งไม่หลบทางแล้วก้าวเข้าไปกระแทกไหล่หญิงสาวซึ่งกำลังเดินสวนมาอย่างถนัดถนี่
“โอ๊ะ… ขอโทษครับ”
คมจักรแกล้งร้องอุทานดังๆ
“ผมมัวแต่ใจลอยคุยกับเพื่อน เลยไม่ทันเห็นว่ามีสาวสวยเดินสวนมา”
“ไม่เป็นไรค่ะ ผู้พัน”
ภาษาไทยชัดเจนหลุดจากปากของอีกฝ่าย
“ฉันจะถือว่าเป็นความซุ่มซ่ามโดยบังเอิญแบบไม่เจตนาก็แล้วกัน”
“ถ้าผมเดาไม่ผิดจากชุดที่ใส่อยู่ คุณเป็นนักบินจีนใช่มั้ยครับ”
“ใช่ค่ะ”
อีกฝ่ายตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ฉันถูกส่งมาปฏิบัติภารกิจพิเศษที่นี่พร้อมกับเพื่อนอีกคนหนึ่งในฐานะนักบินเครื่องขับไล่ ไชนีส แร็ปเตอร์”
“เหมาะเลยครับ เพราะผมก็เป็นนักบินเหมือนกัน ขับได้ทั้ง ฮ. และเครื่องปีกนิ่ง”
คมจักรยิ้มแป้นก่อนจะยื่นมือให้
“ผมนาวาโทคมจักรครับ… ส่วนคุณ….”
“หลินชินเสียงค่ะ”
หล่อนบีบมือตอบ
“เรือเอกหญิงหลินชินเสียงแห่งฝูงบินขับไล่ที่ 2 กองบินนาวี”
“นี่เพื่อนผมครับ นาวาโทธงอินทร์”
แนะนำเสร็จคมจักรก็พูดหน้าตาเฉย
“นายไปดูแปลนบ้านลอยน้ำคนเดียวก็แล้วกัน ฉันมีเรื่องต้องคุยกับผู้กองหลิน เสร็จธุระแล้วจะตามไป”
“สวัสดีครับ”
ธงอินทร์ยิ้มให้หล่อน ขณะที่บีบมือนายทหารต่างชาติซึ่งเป็นเพศตรงข้ามเบาๆ
“คุณต้องระวังตัวนิดนึงนะครับ เพื่อนผมคนนี้ไม่ธรรมดา”
“ฉันทราบค่ะ”
หญิงสาวหัวเราะออกมาเป็นครั้งแรก
“สัญชาตญาณของฉันบอกให้รู้ว่าผู้พันท่านนี้เป็นคนยังไง”
“แล้วกัน”
คนที่ถูกพาดพิงอุทาน
“อย่าเพิ่งตัดสินผมในเวลาเพียงสั้นๆ สิครับ ถ้าเราได้ดื่มกาแฟสักถ้วยผู้กองจะรู้ว่าธาตุแท้ของผมเป็นอย่างไร”
“อย่าให้นานนักนะเพื่อน เรามีงานต้องทำ”
ธงอินทร์เตือน
“ฉันรู้หรอกน่า… นายไปก่อนเสร็จธุระแล้วจะตามไป”
ว่าแล้วคมจักรก็ผายมือไปทางขวา
“เชิญทางนี้ครับ ผู้กองคงไม่รู้ว่าในฐานทัพของเรามีร้านกาแฟสวยๆ ไม่แพ้สตาร์บัคส์หรืออะเมซอน แถมยังฟรีไวไฟอีกต่างหาก”
หลินชินเสียงแห่งกองบินนาวีสาธารณประชาชนจีนเดินตามนายทหารชาวไทยอย่างว่าง่าย โดยไม่รู้เลยว่าการบินในภารกิจพิเศษของตนเองซึ่งกำลังจะมาถึงใน 72 ชั่วโมงข้างหน้าจะมีบางสิ่งที่คาดไม่ถึงรออยู่…
ทะเลอันดามัน
วัน ว.+7
มันเป็นเวลา 09.30 น. ขณะที่เฮลิคอปเตอร์แบบ “ซีฮอว์ก” ของกองทัพเรือลำแรกลดระดับลงสู่พื้นดาดฟ้าของเรือหลวงจักรีนฤเบศร ขณะที่ลำสองบินวนรอเวลาที่จะตามมาลงจอดบนดาดฟ้าของเรือบรรทุกเฮลิคอปเตอร์เพียงหนึ่งเดียวของราชนาวีไทย ซึ่งอยู่ในฐานะ “เรือธง” ของกองเรือเฉพาะกิจที่เข้าร่วมในการฝึก ทร. 2019 อันเป็นการซ้อมรบทางทะเลที่จัดให้มีขึ้นเพื่อตรวจสอบความพร้อมตามแผนป้องกันประเทศ
หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจ เมื่อใบพัดของซีฮอว์กซึ่งหมุนจี๋เริ่มช้าลงจนกระทั่งหยุดนิ่งพร้อมกับเสียงเครื่องยนต์ที่เคยแผดกระหึ่มจางหายไป
ร่างสูงใหญ่ในเครื่องแบบสีขาวของพลเรือเอกปราการ กลยุทธ ผู้บัญชาการทหารเรือซึ่งยืนอยู่หน้าแถวนายทหารชั้นนายพลกว่า 20 นาย ก็เดินเข้าไปรับคณะผู้มาเยือนที่ก้าวลงมาจากห้องโดยสาร
“สวัสดีครับท่านนายกฯ… สวัสดีครับท่านรัฐมนตรีกลาโหม”
พลเรือเอกปราการกล่าวขณะที่ยกมือขึ้นวันทยาหัตถ์อย่างแข็งแรง
“ในนามของกองทัพเรือ ขอต้อนรับสู่เรือบรรทุกเฮลิคอปเตอร์ของราชนาวี พวกเรารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านนายกฯ และรัฐมนตรีกลาโหมพร้อมคณะกรุณาสละเวลาเดินทางมาตรวจเยี่ยมการฝึกประจำปีของกองทัพเรือในวันนี้”
“ขอบคุณมาก”
หัวหน้าคณะพิทักษ์ความมั่นคงแห่งชาติซึ่งดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีหลังการ
ยึดอำนาจ พูดพลางยกมือไหว้เพื่อรับการแสดงความเคารพที่อีกฝ่ายมอบให้
“นี่เป็นครั้งที่สองในชีวิตของผมสำหรับการลงเรือรบ หลังจากปีก่อนผมได้มาเป็นประธานการสวนสนามทางเรือในงาน 60 ปีอาเซียน เพียงแต่วันนี้เป็นการบินออกจากฝั่งมาลงเรือไม่ใช่นั่งรถไปลงเรือที่จอดเทียบเท่าเหมือนครั้งที่แล้ว”
“เชิญท่านนายกฯ และคณะเข้าไปที่ห้องรับรองได้เลยครับ”
พลเรือเอกปราการพูดพร้อมกับผายเมือไปทางขวา
“เสนาธิการทหารเรือซึ่งเป็นผู้อำนวยการฝึกพร้อมแล้วที่จะบรรยายสรุปให้ฟังเกี่ยวกับกำหนดการสาธิตการซ้อมรบที่จะแสดงให้ชมในวันนี้”
“ขอบคุณมาก ผู้บัญชาการ”
อดีตผู้บัญชาการทหารบกซึ่งตัดสินใจนำกำลังเข้ายึดอำนาจเพื่อแก้ปัญหาความขัดแย้งของคนในชาติเมื่อ 5 ปีก่อนโบกมือทักทายผู้สื่อข่าวสายทหารขณะที่เดินตามแม่ทัพเรือไปยังห้องรับรองภายในเรือ
“วันนี้ดีจัง สื่อไม่มาตอแยกับผม ถ้าได้แบบนี้ทุกวันก็เยี่ยมไปเลย”
นายกฯ เปรยขึ้นเบา ๆ
“ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะครับ”
“ช่วงนี้ผมไม่มีอะไรน่าสนใจ ไม่เหมือนกับท่านรองนายกฯ และรัฐมนตรีกลาโหม”
นายกฯ อมยิ้มขณะที่บุ้ยใบ้ไปทางด้านหลัง
“คุณดูซิ สื่อกำลังรุมท่านรองฯ ยังกะแฟนคลับรุมณเดชน์ไม่มีผิด”
ทุกอย่างเป็นไปตามที่ผู้นำรัฐบาลพูดไม่มีผิด เพราะในเวลาเดียวกันนั้นเอง ไมค์นับสิบอันจากนักข่าวทั้งหญิงและชายถูกยื่นเข้าใส่รองนายกฯ และรัฐมนตรีกลาโหมซึ่งกำลังเดินอุ้ยอ้ายมาบนดาดฟ้าเป็นผลมาจากอายุและสุขภาพในปัจจุบัน
“ท่านคะ เรื่องบิ๊กโจโจ้ซึ่งเป็นนายตำรวจที่ใกล้ชิดกับท่านไปถึงไหนแล้วคะ”
“ข่าวที่ว่าผู้การโจโจ้ลาพักร้อนไปเยี่ยมเมืองคาวบอยที่เท็กซัสจริงเท็จแค่ไหนครับ”
“จะมีการสอบข้อเท็จจริงตามที่ลือกันหรือเปล่าครับท่าน”
เสียงเซ็งแซ่ฟังแทบไม่ได้ศัพท์ขณะที่คนที่รุมทำหน้ายู่ยี่ก่อนจะร้องออกมาด้วยน้ำเสียงที่บอกให้รู้ว่าพยายามระงับอารมณ์อย่างเต็มที่
“แล้วกัน… ให้มันรู้จักกาลเทศะบ้างสิคุณ”
รองนายกฯ และรัฐมนตรีกลาโหมยกมือขึ้นปัดไปมาเหมือนไล่ยุง
“วันนี้เรามาดูทหารเรือยิงจรวด มาถามอะไรเรื่องตำรวจโดนย้าย เดี๋ยวก็ตกงานกันหมดหรอก !”
ศูนย์ยุทธการเรือหลวงนครราชสีมา
5 นาทีก่อนเวลายิงอาวุธปล่อย
“นายกฯ กับรัฐมนตรีกลาโหมอยู่บนเรือจักรีฯ เรียบร้อยแล้วครับ”
ผู้บังคับการเรือรายงานกับพลเรือตรีชาญชัย ผู้บัญชาการกองเรือพิฆาตซึ่งทำหน้าที่ผู้บังคับหมวดเรือฝึก
“ขณะนี้ ฮ. ตรวจผลการยิงกำลังบินอยู่เหนือเป้าหมายในระยะสูง 3,000 ฟุต”
พลเรือตรีชาญชัยพยักหน้าก่อนจะย้อนถาม
“สัญญาณภาพมาหรือยัง”
“มาแล้วครับ”
นายทหารสื่อสารตอบ
“เราเชื่อมต่อสัญญาณไปยังเรือจักรีฯ แล้ว ทุกคนที่อยู่ในห้องรับรองจะมองเห็นภาพพร้อมกับเราในแบบเรียลไทม์”
“ขอคำยืนยันความปลอดภัยสนามยิง”
“คอนเฟิร์มครับ… ออลเคลียร์ !”
ต้นเรือร้องตอบ
“ขอทราบสถานะอาวุธปล่อย”
“ทุกระบบพร้อมครับ”
นายทหารอิเลคทรอนิกส์ตอบมา
“เรดาร์ควบคุมการยิงจับเป้าได้แล้วและป้อนพิกัดให้กวางโจว 802 เรียบร้อย”
“แจ้งไปยังเรือจักรี… อาวุธพร้อมยิง!”
“ครับผู้การ!”
******************************
อ่านทุกตอนคลิ๊กที่รูป
555 ทำไมอ่านตอนนี้แล้วขำ
ว่าแต่ภารกิจที่แล้วคือพลาด แล้วตัดจบเลยอะนะ เปลี่ยนภารกิจใหม่ ผมตามเนื้อเรื่องแทบไม่ทัน 55